Nie chciała być zakonnicą, nie chciała nosić habitu, nie chciała rezygnować z życia rodzinnego, chciała mieć męża i dzieci. Dziś jest felicjanką. Pan Bóg posłał ją do Estonii, by tam głosiła Ewangelię.

Ci, którzy poszukują urokliwych miejsc na spacery, ci, którzy pragną wyciszenia się, a już na pewno ci, którzy usiłują zaczerpnąć coś z duchowości chrześcijańskiej, znajdą dla siebie takie miejsce w pobliżu Krakowa. Jest nim Czerna.

Jan urodził się w 1414 roku w Dukli na ziemi krośnieńskiej. Od wczesnej młodości odczuwał w sobie wielki głód Boga i pragnienie modlitwy. Już jako młodzieniec zamieszkał w pustelni przez siebie zbudowanej w lasach pod Górą Cergową, oddając się kontemplacji i umartwieniom.

Drodzy Członkowie Apostolstwa Modlitwy, papież Franciszek w adhortacji Evangelii gaudium poucza, że przekazywanie wiary nie będzie skuteczne, o ile nie będzie napełnione radością i nadzieją. Uczy także: Głoszenie Chrystusa oznacza ukazywanie, że wierzyć w Niego i iść za Nim jest nie tylko rzeczą prawdziwą i sprawiedliwą, ale także piękną, zdolną napełnić życie nowym blaskiem i głęboką radością, nawet pośród trudnych doświadczeń (EG 167).

Dwa maleńkie oczęta zdolne kruszyć najtwardsze serca. Każdy gest, każda mina wprawiająca w zachwyt, napawająca dumą, wywołująca przy tym uśmiech całego ciała. Nowe życie, tak bezbronne, tak zależne w każdym calu, tak ufne całym swoim jestestwem. Wielka radość przeplatająca się z obawą i strachem.