Pieśń o winnicy
2 października 2011 — XXVII NIEDZIELA ZWYKŁA

I czytanie Iz 5, 1–7
Rozpoczyna się jak pieśń miłosna: Przyjaciel mój miał winnicę na żyznym pagórku. Izajasz opiewa w niej nieszczęśliwą miłość swego przyjaciela, który z całym oddaniem i miłością dbał o ukochaną winnicę. Spotykała go za to niewierność i niewdzięczność. Początkowo prorok mówi w obrazach i symbolach. Dopiero na końcu przerażonemu słuchaczowi wyjaśnia: Przyjacielem jest Bóg Izraela; winnicą, niewierną oblubienicą jest naród izraelski. Przez stulecia Bóg z miłością pielęgnował swoją winnicę. Bóg oczekiwał sprawiedliwości — a oto rozlew krwi; spodziewał się prawowierności — a oto krzyk grozy! Bóg czuje się osobiście dotknięty krzywdą wyrządzaną drugiemu człowiekowi i nierównościami społecznymi.

Panie, ratuj mnie!
7 sierpnia 2011 — XIX NIEDZIELA ZWYKŁA

I czytanie 1 Krl 19, 9a. 11–13
Na górze Karmel Eliasz przeciwstawił się prorokom Baala – w obronie wiary w Boga Jedynego – i odniósł nad nimi zwycięstwo. Uniesiony świętym gniewem kazał ich pozabijać. Obawiając się zemsty królowej, uciekł na Górę Horeb. Tam objawia mu się Bóg. Towarzyszy Mu gwałtowna wichura rozwalająca góry i druzgocąca skały, potem trzęsienie ziemi, wreszcie ogień. Żywioły te nie zmiotły proroka z powierzchni globu, ponieważ Bóg był w szmerze łagodnego powiewu. Prorok zrozumiał, że nie żywioł wyraża istotę Boga, ale ów szmer. Bóg woli zmiękczyć serce grzesznika tchnieniem swej miłości, niż zniszczyć go ogniem swego gniewu.

W świetle Chrystusa
3 kwietnia 2011 - 4. Niedziela Wielkiego Postu;

I czytanie: 1 Sm 16, 1-13
Na polecenie Boga Samuel namaścił Saula na króla. Gdy ten sprzeniewierzył się Bogu, namaścił Dawida - wybrańca Boga. Swój wybór Bóg uzasadnia słowami: Człowiek patrzy na to, co widoczne dla oczu, Pan natomiast patrzy na serce. Bóg jest Bogiem widzącym - czyta myśli i wnika w serce człowieka.