6 marca 2011 - IX Niedziela zwykła
Chrystus Drogą i Chwałą

I czytanie: Pwt 11, 18. 26-28
Po wyjściu z Egiptu i długiej wędrówce przez pustynię potomkowie Abrahama stają u wrót Ziemi Obiecanej. Mojżesz wygłasza do nich mowę. Kończy ją słowami: Jeśli usłuchacie poleceń waszego Pana Boga, nie pójdziecie za bogami obcymi, spocznie na was błogosławieństwo. W przeciwnym razie spadnie na was przekleństwo. Lud, któremu przyrzeczono Ziemię Obiecaną, ma jasno wytyczoną drogę życia. Bóg nigdy go nie opuścił. Natomiast lud często odstępował od tej drogi życia. Wtedy spadały nań przekleństwa,a kiedy wracał na drogę wierności, spoczywało na nim błogosławieństwo.

Ewangelia: Mt 7, 21-27
Droga, którą ukazał Mojżesz, prowadziła lud do Chrystusa. To On jest naszą Drogą i Chwałą Bożą. Jezus jako Drugi Mojżesz wygłasza kazanie ukazujące Bożą wolę i drogę życia. Jego przesłanie jest jasne: do królestwa Bożego wejdzie ten, kto spełnia wolę Ojca w niebie. Jeżeli ktoś czyni nieprawość, to chociażby prorokował i czynił wiele cudów, a nie spełniał woli Ojca - nie wejdzie do królestwa niebieskiego.

II czytanie: Rz 3, 21-25. 28
Z winy Adama wszyscy zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej - stali się grzesznikami. Logiczną konsekwencją tego powinno być ich skazanie i ukaranie. Tymczasem wszyscy ludzie dostępują usprawiedliwienia darmo, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie. Grzech Adama stał się naszym udziałem jako grzech "zaciągnięty", a nie "popełniony" (KKK 404). Podobnie odkupienie i usprawiedliwienie zostało nam ofiarowane, bez naszej zasługi i darmo dane. Odkupienie, usprawiedliwienie i chwałę Bożą otrzymujemy na chrzcie św. Dalszy los zależy już od nas. Każdy może wybierać błogosławieństwo albo przekleństwo,drogę życia, albo drogę śmierci.

Jak wszyscy są uwikłani w grzech Adama, tak wszyscy są objęci sprawiedliwością Chrystusa, który naprawił nieposłuszeństwo Adama. Prośmy Ducha Świętego, by nam objawił Chrystusa jako Odkupiciela i Źródło łaski.

13 marca 2011 - I Niedziela Wielkiego Postu
Rozlana łaska  

I czytanie: Rdz 2, 7-9; 3, 1-7   
Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia (…). A zasadziwszy ogród, Pan Bóg umieścił tam człowieka.Potem zjawił się szatan w postaci węża. Zamiast Bogu, człowiek zaufał szatanowi i popełnił grzech. Nadużywając swojej wolności, pierwszy człowiek przekroczył Boże przykazanie i dlatego pogrążył się w ciemnościach grzechu i śmierci: utracił świętość i sprawiedliwość, które otrzymał od Boga. Miał te dary przekazać ludziom. Niestety, z jego winy wielka niedola spadła na wszystkich - odziedziczyliśmy naturę zranioną przez grzech, poddaną niewiedzy, cierpieniu i śmierci.

Ewangelia: Mt 4, 1-11
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła.Pokusy, na które wystawiony był Adam i Naród Wybrany, a których obecnie doświadcza każdy człowiek, dadzą się sprowadzić do trzech: pogoń za łatwym chlebem, zaszczytami i władzą. Tych samych pokus doświadczył na pustyni Jezus, który nauczył nas, jak z nimi walczyć. Swoim posłuszeństwem przezwyciężył grzech, pokonał szatana, a zmartwychwstając, pokonał śmierć. Odtąd śmierć nie jest już unicestwieniem, lecz przejściem do domu Ojca, gdzie czeka nas przemiana i przebóstwienie.

II czytanie: Rz 5, 12-19
W głębię I czytania i Ewangelii prowadzi nas św. Paweł. Wszyscy zgrzeszyli w Adamie, ale teraz wszyscy mogą się zbawić w Jezusie Chrystusie: Albowiem jak przez nieposłuszeństwo jednego człowieka wszyscy stali się grzesznikami, tak przez posłuszeństwo Jednego wszyscy staną się sprawiedliwymi.

Podlegamy różnym pokusom, ale przykład Jezusa, Jego Ewangelia i sakramenty pomagają nam demaskować przebiegłość szatana i odnosić nad nim zwycięstwo. Jezus jako nowy Człowiek, który nikomu nie pozwolił się zwyciężyć, mówi nam: Bóg jest naszym Królem i Panem. Tylko On.

20 marca 2011 - II Niedziela Wielkiego Postu
Powrót do raju

I czytanie: Rdz 12, 1-4
W raju rozległ się tajemniczy głos kusiciela, który skłonił człowieka do nieposłuszeństwa. Za karę szatan został przeklęty, a człowiek wypędzony z raju. Świat ogarnęły ciemności i zapadło milczenie. Bóg zamilkł na jakiś czas, ale oto Abraham słyszy Jego głos: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej (…),a będę ci błogosławił.

II czytanie: 2 Tm 1, 8-10
Ostatecznym wypełnieniem Bożych obietnic i błogosławieństw danych Abrahamowi jest Jezus. Według ciała jest On potomkiem Abrahama, ale przede wszystkim jest Słowem Boga. Bóg, posyłając Go na ziemię, przerwał milczenie i już nigdy nie zamilknie. Jezus przezwyciężył śmierć, a rzucił światło na życie i nieśmiertelność przez Ewangelię.

Ewangelia: Mt 17, 1-9
To światło na krótki moment rozbłysło wtedy, gdy Jezus wziął z sobą Piotra, Jakuba i Jana i zaprowadził ich na górę wysoką. Tam przemienił się wobec nich. Nie tylko Jego oblicze, ale cała Jego postać jaśniała jak słońce. Ukazali się Mojżesz i Eliasz, którzy rozmawializ Jezusem. Oprócz tego pojawił się obłok świetlany,z którego dał się słyszeć głos Ojca: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie.

W pełnym blasku światło Chrystusa zajaśnieje w Jego zmartwychwstaniu.
Abraham był zapowiedzią i zarysem Bożych zamiarów. Mojżesz i Eliasz wskazywali tylko drogę, byli przewodnikami na poszczególnych etapach dziejów zbawienia.
W Jezusie Chrystusie stało się wyraziste to, czego Bóg oczekuje od człowieka.
Drogą jest Chrystus, w Nim stał się widzialny i słyszalny sam Bóg. Pragnie On, aby wszyscy ludzie poznali Jego Syna i spotkali się z Nim. Do tego potrzebuje nas jako pośredników.

25 marca 2011 - Uroczystość Zwiastowania Pańskiego
Nowy porządek

Kościół czci tajemnicę Wcielenia Syna Bożego osobnym świętem dziewięć miesięcy przed Bożym Narodzeniem. Święto to obchodzono w Kościele Wschodnim 25 marca już w VI stuleciu. W Kościele Zachodnim zaś wprowadzono je dopiero w VII wieku.

I czytanie: Iz 7, 10-14
Istnienie dynastii Dawida i związane z nią obietnice mesjańskie zostały zagrożone. Bóg posyła Izajasza do króla Achaza, z zapewnieniem, iż ocali ród Dawidowy: Proś dla siebie o znak od Pana. Król jednak jest zdecydowany prowadzić własną politykę, aby ocalić swój tron, tym bardziej że już poprosił pogańską Asyrię o pomoc. Z tą chwilą los polityczny króla Achaza i dynastii Dawida został przesądzony: najpierw upadnie Samaria, potem Jerozolima i nastanie niewola babilońska. Mimo to Bóg daje znak: Oto Panna pocznie i porodzi Syna i nazwie Go imieniem Emmanuel - Bóg z nami.

Ewangelia: Łk 1, 26-38
Niepokalana Dziewica Maryja, za sprawą Ducha Świętego, staje się Matką Syna Bożego, Mesjasza. Przyjmując Boży plan, staje w centrum dziejów zbawienia. Anioł pozdrawia Ją jako tę, która jest najbardziej ze wszystkich umiłowana. Jej wielkość wyrasta z pokornej postawy wobec Boga: Oto Ja, służebnica Pańska... W swej uległości Maryja przejmuje postawę Syna Bożego, który będąc najwyższym Panem i Królem, nie przychodzi do nas w glorii, lecz w ubóstwie, pokorze i w postawie służebnej.

II czytanie: Hbr 10, 4-10
Słowa II czytania odsłaniają część tajemnicy Serca Jezusa. Maryja w godzinie swego powołania odpowiedziała prostym: fiat. Jezus, przychodząc na świat, mówi: Ofiary ani daru nie chciałeś (...). Oto idę, abym spełniał wolę Twoją, Boże. Od poczęcia aż do śmierci na krzyżu Jezus spełniał wolę Ojca. Jego wewnętrzna postawa jest przeciwieństwem dotychczasowego kultu czysto zewnętrznych ofiar, darów i całopaleń. 

Jezus, przychodząc na świat, ukazał nam drogę do domu Ojca. Na tej drodze sam nas wyprzedził i podpowiedział naszą odpowiedź Bogu: Oto idę, abym spełniał wolę Twoją, Boże.

27 marca 2011 - III Niedziela Wielkiego Postu
Źródło wody żywej

I czytanie: Wj 17, 3-7
Potomkowie Abrahama wyzwoleni z niewoli znaleźli się na pustyni, gdzie groziła im śmierć. Lud oskarża Mojżesza: Wyprowadziłeś nas z Egiptu, aby nas (...) wydać na śmierć z pragnienia.Zanosi się na bunt. Nastroje się uspokajają, gdy Mojżesz uderza laską w skałę, z której wypływa woda. Przez ten cud Bóg mówi: W drodze do ojczyzny Ja sam będę waszą Skałą i Źródłem. Nie obawiajcie się trudów pielgrzymowania.

II czytanie: Rz 5, 1-2. 5-8
W podobnej sytuacji i my jesteśmy: na chrzcie dostąpiliśmyusprawiedliwieniaprzez wiarę,czyli wyrwani z niewoli grzechu i śmierci pielgrzymujemy do domu Ojca. Zostaliśmy obdarowani wiarą, łaską, pokojem, nadzieją chwały Bożej, a miłość Boża rozlana jest w naszych sercach przez Ducha Świętego (...). Bóg okazuje nam swoją miłość przez to, że Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami. 

Ewangelia: J 4, 5-42
Nie powinniśmy obawiać się trudów naszego pielgrzymowania, ponieważ naszą Skałą i Źródłem wody żywejjest Chrystus - tak On sam mówi do Samarytanki. Gdy włócznia żołnierza uderzyła w bok Jezusa wywyższonego na krzyżu, wypłynęły krew i woda - otwarte zostało wieczne źródło wody żywej.

Nie proszę, byś mnie zachował od niebezpieczeństw, ale bym stawiał im odważnie czoła. Spraw, abym nie prosił o uśmierzenie bólu, ale o serce, które je umie cierpliwie znosić. Nie dopuść, abym był tchórzem, który tylko w powodzeniach odczuwa Twoją łaskę, lecz abym rozpoznawał Twoją ojcowską dłoń, która kieruje mną również w moich niepowodzeniach i porażkach (R. Tagore).