Ogólna na marzec:

Aby słowo Boże było coraz bardziej słuchane, kontemplowane, miłowane i wprowadzane w życie.

Konstytucja dogmatyczna O Objawieniu Bożym, zaczynając od stwierdzenia: "Sobór święty, słuchając nabożnie słowa Bożego i z ufnością je głosząc", nawiązuje do św. Jana: To wam oznajmiamy, [...] cośmy usłyszeli o Słowie życia, co ujrzeliśmy własnymi oczami, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, bo życie objawiło się (1 J 1, 1-2). Ewangelista pisze o Słowie-Bogu, drugiej Osobie Trójcy Przenajświętszej, która przyjęła ludzkie ciało, aby ludzi zbawić. Każdy ochrzczony jest wezwany, by słuchać i kontemplować Słowo Wcielone, które jest ośrodkiem Tajemnicy Paschalnej, oraz by wprowadzać w życie to, do czego Ono wzywa.

Sobór, mając to na uwadze, uściśla: zadaniem Kościoła jest doprowadzanie ludzi do spotkania z Osobą Słowa i pouczanie o tym, czego chce Bóg. Określenie «słowo Boga» odnosi się do treści objawienia zawartego w Piśmie Świętym. Sam Bóg-Człowiek traktował je z wielką powagą i znał w całości. Ono było dla Niego prawdziwym pokarmem. Pragnął, aby dotarło do wszystkich.

Do dzisiaj Pismo Święte zostało przetłumaczone na 2.233 języki. Jezus Chrystus żyje w Piśmie Świętym. Kościół zaś otacza je czcią podobną do tej, jaką okazuje Ciału oraz Krwi Pańskiej. Słowo Boga i Kościół są ze sobą nierozłączne. Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa.

Odnowa życia Kościoła bierze początek z kontemplacji słowa Bożego. Twoje Słowo jest światłem na mojej ścieżce (Ps 119, 105) - mówi Psalmista. Św. Mateusz również głosi: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych (Mt 4, 4). W tym cytacie zawarta jest intencja naszej modlitwy. Ponadto Wielki Post skłania do głębszego spojrzenia na swe własne życie oczami Boga. Mamy prosić, by regularna i pogłębiona lektura Biblii przemieniła się w intymny dialog z Bogiem, prowadzący nas do całej prawdy(J 16, 13).

Misyjna na marzec:

Aby odpowiedzialni za młode Kościoły nieustannie troszczyli się o formację katechistów, animatorów i świeckich zaangażowanych w służbę Ewangelii.

Spośród wielu proponowanych intencji misyjnych, Ojciec Święty wybrał na czas wielkopostny tę, która odnosi się do sprawy formacji ludzi zaangażowanych "w służbę Ewangelii", czyli w przekazywanie wiary i w nauczanie Kościoła. Jest oczywiste, że wiary nie można odziedziczyć. Jest ona darem Boga, ale rodzi się "ze słuchania". Niezbędny jest proces wtajemniczenia, który przebiega zgodnie z pouczeniem, jakie zawiera przypowieść o zasiewanym ziarnie.

Najpierw trzeba zostać pouczonym. Stąd świadectwo wiary jednych sprzyja dobremu przyjęciu słowa Bożego przez innych. Katechizacja to nic innego, jak stopniowe wprowadzanie w życie i nauczanie Kościoła. Wprawdzie tymi, którzy najbardziej potrzebują katechizacji są chrześcijanie zachodniego, zlaicyzowanego świata, niemniej jednak tą modlitwą wstawienniczą mamy objąć ludzi żyjących na terenach misyjnych.

Kiedy biskupi Zambijscy przyjechali do Stolicy Apostolskiej, Benedykt XVI przypomniał im o ich odpowiedzialności w tym zakresie. Wobec ogromnych trudności, z jakimi boryka się cały kontynent afrykański, potrzebne są nieustanne starania o dobre przygotowanie świeckich współpracowników Kościoła.

W swym przemówieniu z 2 lipca 2005 Ojciec Święty zachęcał odpowiedzialnych "za młode Kościoły", by otaczali opieką szkoły katolickie i troszczyli się o duchową oraz intelektualną formację laikatu, który wspiera kapłanów w ich duszpasterskich obowiązkach. Zadaniem katechistów oraz animatorów świeckich jest wprowadzanie dzieci i starszych katechumenów w nauczanie Kościoła, a także ożywianie liturgicznej modlitwy wspólnot parafialnych. Program formacyjny tych osób powinien uwzględniać konkretne wyzwania, jakie przed nimi stoją.