Ogólna na marzec:

Aby gospodarką światową zarządzano sprawiedliwie, z uwzględnieniem potrzeb poszczególnych narodów, zwłaszcza najuboższych.

Kryzys finansowy, który spowodował lawinę bankructw i wzrost bezrobocia, ujawnił również bezpodstawność nadziei na niepowstrzymany wzrost ekonomiczny i możliwość rozwiązania wielkich problemów ludzkości. Ukazał też skutki braku kontroli państwowej nad działaniem korporacji międzynarodowych i wielkich banków. Obnażył przy tym prawdziwe oblicze liberalnego systemu, który pozwala prywatyzować wspólny dorobek, a straty przerzucać na społeczeństwo. Wypowiedzi polityków pełne są wielkich słów. W obawie przed pogorszeniem sytuacji, próbują oni ratować zagrożony porządek, ale w taki sposób, który sprawia, że za wszystko i tak płacić będą nie instytucje i osoby, które spowodowały katastrofę, ale tzw. "podatnicy".

Jednak istotnych przyczyn załamania gospodarki światowej nie należy szukać wyłącznie w technicznych brakach systemu finansowego, ale w eliminowaniu zasad etyki z ludzkiego postępowania. Okazało się, że egoizm i chciwość były u podstaw działań, w których główną rolę odgrywały nieuczciwość, kłamstwo i pozory. Reakcją jedynie właściwą winna być decyzja przywrócenia reguł moralnych na wszystkich szczeblach życia politycznego, społecznego i gospodarczego. 

Wraz z Ojcem Świętym módlmy się, by obecny kryzys stał się bodźcem do nawrócenia polityków i managerów oraz poprawy funkcjonowania gospodarki światowej. Trzeba uwzględnić słabych i zagrożonych, a przede wszystkim zmniejszyć zadłużenie narodów najuboższych. Do tej pory brakowało na to zrozumienia i pieniędzy. Wola działania pojawiła się dopiero w kryzysie. Przekazano olbrzymie fundusze dla ratowania banków i wielkich firm, a nie dla oddłużenia krajów najuboższych. Wstawiajmy się do Boga o przemianę mentalności, o odpowiedzialność i większy szacunek dla dobra wspólnego, o większą troskę, by bardziej sprawiedliwie dzielić dobra tego świata. 

Misyjna na marzec:

Aby Kościoły w Afryce były znakiem i narzędziem pojednania oraz znakiem sprawiedliwości we wszystkich regionach kontynentu.

Przed rokiem intencja papieska brzmiała niemal identycznie. Jedyna różnica polega na tym, że wtedy - w lutym 2009 r. - zaplanowano II Specjalne Zgromadzenie Synodu Biskupów Afryki, które obradowało dopiero w dniach 4-25 października 2009 r. Potrzeba, która skłoniła Benedykta XVI do zaproszenia biskupów całego kontynentu do Rzymu, jest wciąż aktualna, a nawet stała się jeszcze bardziej nagląca.

Kościół w Afryce ma być «znakiem i narzędziem pojednania oraz znakiem sprawiedliwości». Afrykańscy pasterze Ludu Bożego i wszyscy wierzący zaangażowani w dawanie świadectwa potrzebują wiele odwagi, zdecydowania i sił, a przede wszystkim światła Ducha Świętego. Mają podjąć niezwykle trudne wyzwanie: głosić Dobrą Nowinę tam, gdzie zamiast pokoju i dobrobytu panuje nędza, gdzie żyją ludzie poranieni duchowo i fizycznie przez krwawe konflikty, na domiar złego skazani na los wygnańców. Kościół jest Mistycznym Ciałem Chrystusa, działającym na rzecz wiary, pojednania i sprawiedliwości. Tego celu same deklaracje słowne nie osiągną. Podjęta przez Biskupów opcja na rzecz ubogich nie może pozostać jedynie na papierze. Dla dotkniętych niesprawiedliwością i cierpieniem ma się stać ona znakiem nadziei, że ich sytuacja może ulec poprawie. By wprowadzić sprawiedliwość i pokój - atrybuty panowania Boga wśrod ludzi - trzeba wieloletniej modlitwy, trudu i ofiary.

Ojciec święty domaga się tego, do czego zobowiązujemy się modlitwą «Codziennego Ofiarowania». Niech nasze «modlitwy, myśli, słowa, czyny, radości i cierpienia»... w łączności z Jezusem Chrystusem wyproszą łaskę realizacji ustaleń synodalnych. Pomyślmy, jak do modlitwy wstawienniczej dołączyć konkretne gesty pomocy, z jakimi śpieszą osobom potrzebującym organizacje humanitarne.