7. Niedziela Wielkanocy;
Ewangelia według św. Mateusza 28, 16-20

Po swym zmartwychwstaniu Chrystus objawiał się wiele razy Apostołom, a ostatni raz przed swoim wniebowstąpieniem.

Odejście Jezusa z ziemi jest przejściem w inny niewidzialny świat. Po spełnionej misji odkupienia człowieka wrócił do Ojca, który jest w niebie. Zabrał ze sobą to, co kiedyś przyjął, tj. ludzkie ciało – już teraz uwielbione. Przez swoją śmierć, zmartwychwstanie i wniebowstąpienie uzdolnił ludzi do uczestnictwa w życiu Boga. Pomimo swego odejścia z ziemi, Chrystus nadal jest obecny w życiu Kościoła, chociaż przeszedł do innego porządku istnienia. On, mimo nieobecności fizycznej, pozostał wśród nas pod osłoną znaków sakramentalnych postrzeganych zmysłami. Obecny jest wśród nas także w swoim słowie i przez Ducha Świętego, którego nam zesłał.

Miejsce, gdzie przebywa Bóg, jest w Piśmie Świętym nazwane niebem, a miejscem zamieszkania człowieka jest ziemia. To na niej głoszona jest przez Kościół Dobra Nowina o Chrystusie. Zawiera ona także i to przesłane, że Chrystus kiedyś znów przyjdzie i że ludzkość Go jeszcze zobaczy. Żyjąc na ziemi jako chrześcijanie, mamy troszczyć się o własne i cudze zbawienie i przez to zasłużyć na wejście do domu Ojca, gdzie jest mieszkań wiele. Naszą metą i przeznaczeniem jest spotkanie z Bogiem w królestwie Jego chwały. Chrystus nie chce, abyśmy obrócili się w nicość, ale pragnie, abyśmy zasiedli przy Nim po prawicy Boga w wieczności. Wspominana dziś w liturgii tajemnica wiary – Wniebowstąpienie Pańskie – powinna ożywić i wzmocnić naszą radość z nadziei życia wiecznego i dlatego na początku Eucharystii modliliśmy się: Wszechmogący Boże (…) spraw, abyśmy pełni świętej radości składali Tobie dziękczynienie…

W rozważanym przez nas fragmencie Ewangelii czytamy, że Jezus dał Apostołom ostatnie ważne pouczenia i tym samym jakby na nowo powołał ich do głoszenia Jego nauki: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Uczcie je zachowywać wszystko, co wam przykazałem. A oto Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 16-20). Chrystus jest Władcą świata, czyli nieba i ziemi, bo tylko Bóg może nimi władać.

Po odejściu Jezusa do Królestwa Boga Ojca Apostołowie wyruszyli, aby głosić ludziom Jego Ewangelię po całym świecie. Zaczęli też udzielać chrztu, który jest źródłem życia w Chrystusie. To poprzez ten sakrament człowiek może w pełni rozwijać się duchowo i należeć do wspólnoty Kościoła, wprowadzać w czyn naukę Ewangelii tak, aby słuchający ją wydawali dobre owoce dla Królestwa Bożego. Także i nas, ludzi XXI wieku, każda Eucharystia pobudza do działania, aby imię Ojca niebieskiego było uświęcone na ziemi i by w każdym człowieku zajaśniała Jego chwała. Tylko  zjednoczeni we wzajemnej miłości możemy być włączeni w życie Trójcy Świętej.