Gorliwy sługa Chrystusa Króla pragnął do końca swoich dni z narażeniem życia walczyć pod Sztandarem Krzyża jako kapłan i jezuita.

Z okazji Jubileuszu Roku 2000 Czcigodny Sługa Boży Jan Paweł II, na początku nowego tysiąclecia chrześcijaństwa zdecydowanie zaakcentował konieczność ponownego oddania się niesieniu do wszystkich orędzia Ewangelii, „naśladując entuzjazm pierwszych chrześcijan” (list apostolski „Novo millennio ineunte”, 58).

Aniołowie – to potężni, niewidzialni nasi krewni,
którzy są stale pogrążeni w adoracji Boga…
ks. Jan Twardowski

…jak okno jest Twoja ikona…
br. Tadeusz Ruciński

Na styku kultur

Chrześcijaństwo rodziło się na styku dwu kultur: hebrajskiej i helleńskiej. Prawie cały Stary Testament pisany był po hebrajsku, z wyjątkiem kilku ksiąg w języku greckim, w którym został napisany cały Nowy Testament. Najistotniejszym zmysłem dla Hebrajczyków był zmysł słuchu. Zdawali się oni mówić: nie jest najistotniejsze to, co widzisz, ale to, co słyszysz. Bóg jest niewidzialny, nie możesz Go zobaczyć. Przez cały Stary Testament przewija się wezwanie: Słuchaj Izraelu. To jest praprzykazanie, które stoi u podstaw wszystkich przykazań, bo jakże można spełniać je, nie trwając w postawie słuchania Pana, otwarcia na Jego Słowo? W komunikacji międzyludzkiej podstawową rzeczywistością bazującą na zmyśle słuchu jest słowo. Na płaszczyźnie relacji Bóg– człowiek najważniejsze jest Słowo Boże.

Rzekł Mojżesz: Gdy [Izraelici] mnie zapytają, jakie jest Jego imię, to cóż im mam powiedzieć? Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: JESTEM, KTÓRY JESTEM. I dodał: Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was. (Wj 3, 13-14)