27. Niedziela zwykła; 
Ewangelia: Mt 21, 33-43

W przypowieści o rolnikach w winnicy Jezus odwołuje się prawdopodobnie do jakiegoś konkretnego przypadku ze swoich czasów dotyczącego buntu grupy rolników wobec bogatego posiadacza ziemskiego, który zarządzał swym majątkiem z daleka, a sam rzadko zjawiał się tam na inspekcji.

Jezus, wychodząc z tej sytuacji, opowiada o dramatycznych losach historii zbawienia. Oto rolnikami okazują się Izraelici, zwłaszcza ci, którzy piastują władzę duchową nad innymi. Wysłannikami są prorocy, których Pan posyła do swego ludu. Gospodarzem jest sam Pan, a ci, którzy zastąpią buntowników, to wierzący w Chrystusa wywodzący się tak z pogaństwa, jak i z Narodu Wybranego.

Dla nas przypowieść Jezusa jest wciąż aktualna; już nie tylko jako przypomnienie historii zbawienia, ale także jako trwająca tajemnica buntu i niewierności wybranych przez Pana i obdarowanych Jego łaskami. Może ona dotyczyć każdego wierzącego, kiedy zapomina o swoim powołaniu, nie słucha Bożych natchnień i odwraca się od słowa Bożego, wybierając złudne propozycje tego świata.

W przypowieści wybrzmiewa cierpliwość gospodarza, który ciągle na nowo wysyła następne sługi, licząc na opamiętanie rolników. Bóg jest wobec nas miłosierny i cierpliwy, i ciągle daje nam szansę na opamiętanie, ale przecież człowiek może zaciąć się w swoim uporze i pysze i odtrącić Bożą pomoc. To jest przestroga, aby nie marnować Bożej łaski, kiedy ta do nas przychodzi. Bóg sobie poradzi i znajdzie innych ludzi dla realizacji swego planu miłości, ale my bez Boga skazani jesteśmy na wegetację i duchową śmierć. Czy jestem wrażliwy na Boże natchnienia? W jakim obszarze własnego życia odrzucam ciągle Boże łaski i zamykam się w swym egoizmie?