Niedziela Świętej Rodziny
Ewangelia: Łk 2, 22-40

W scenie ofiarowania Jezusa w świątyni sam obrzęd jest przemilczany. Święty Łukasz koncentruje się przede wszystkim na spotkaniu nowo narodzonego Mesjasza z dwiema osobami w podeszłym wieku.

Święta Rodzina milczy, a Symeon i Anna z dziękczynieniem wielbią Boga. Jezus zostaje przyniesiony do Boga, jednak faktycznie spotyka się z ludźmi, a ludzie, którzy Go spotykają, na Jego widok zwracają się do Boga. W tym spotkaniu to Bóg jest w centrum. To z Jego powodu są w tym miejscu. Maryja i Józef wypełniają nakaz prawa, Symeon oczekuje „pociechy Izraela”, a prorokini Anna służy Bogu modlitwą i postem.

Znaczące jest to spotkanie małego Jezusa z ludźmi w podeszłym wieku. Ma ono miejsce w tłumie, pośród pielgrzymów, kapłanów, uczonych. A Dziecię rozpoznają podeszli w latach Symeon i Anna, ludzie głębokiej modlitwy. Uosabiają to, co najbardziej wartościowe w Narodzie Wybranym. Ewangelista zwraca uwagę na otwartość wobec działania Ducha Świętego w osobie Symeona i wytrwałość w służeniu Bogu w postawie Anny. Ich podeszły wiek podkreśla odwieczne i wytrwałe oczekiwanie Izraelitów na Mesjasza.

Przez pominięcie opisu świątyni i aktu ofiarowania, a skupienie uwagi na tym spotkaniu ewangelista przedstawia nam jego intymny klimat. Zupełnie jakby odbywało się w jakimś zacisznym miejscu, a nie w świątynnym hałasie. Zachowanie pięciorga uczestników kieruje naszą uwagę na Boga. Obecność Jezusa prowokuje do wielbienia Boga. To było i jest Jego misją. Jezus nie tylko Bogu został ofiarowany, ale także ludziom. Nie przyszedłem bowiem po to, aby świat potępić, ale by świat zbawić (J 12, 47).

To intymne spotkanie w opisie św. Łukasza jest nam dostępne. Możemy jakby stanąć obok i uczestniczyć. Co dla mnie będzie w nim najważniejsze? Gdzie skieruję swoją uwagę?