Historia wspólnoty Sióstr Misjonarek od św. Imienia Maryi w klasztorze Natte (Osnabrück) sięga 100 lat. Fundatorem i założycielem zgromadzenia sióstr był ks. bp dr Wilhelm Berning, który rządził diecezją w latach 1914-1955.

Zawołanie, jakie sobie wybrał, brzmiało: Miłość Chrystusa przynagla nas (2 Kor 5, 14) i stanowiło zarazem program jego działalności. Jego diecezjanie żyli w rozproszeniu wśród innych wyznań, a często cierpieli braki w dziedzinie religii i potrzeb życiowych. W tej sytuacji biskup rozglądał się za jakimś zgromadzeniem sióstr zakonnych, które by wspomagały, nielicznych zresztą, księży tam pracujących. Kiedy starania o pozyskanie sióstr w już działających zakonach zawiodły, postanowił założyć nowe zgromadzenie. Miało ono prowadzić działalność apostolską w oparciu o duchowość maryjną we współpracy z duszpasterzami, by zachować i szerzyć wiarę w diasporze i w krajach misyjnych.

Biskup Berning postarał się w Rzymie o dekret (z 23 lutego 1920 r.) zezwalający na założenie Zgromadzenia Sióstr Misjonarek od św. Imienia Maryi. Dzień 25 marca 1920 r. uważa się za datę powstania Zgromadzenia na prawie diecezjalnym. Od 1980 r. Zgromadzenie to istnieje na prawie papieskim. Pierwszych sześć członkiń należało do Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Marystek w Lyonie, które podczas I wojny światowej zostały wygnane z Francji ze względu na ich niemieckie pochodzenie. 13 kwietnia 1921 r. te pierwsze siostry złożyły śluby w nowym Zgromadzeniu.

Rozwój

Pierwszy dom macierzysty powstał w Meppen. Wkrótce dołączyły do niego inne domy na terenie diecezji Osnabrück, przede wszystkim w Meklemburgu. 15 maja 1941 r. dom macierzysty został skonfiskowany. Biskup Berning uzyskał jednak od gestapo w Osnabrück zezwolenie na osiedlenie się sióstr tymczasowo na dwa tygodnie w dobrach biskupich Nette koło Osnabrück. 22 lutego 1945 r. wojska brytyjskie zwróciły siostrom dom macierzysty w Meppen, wcześniej skonfiskowany przez Niemiecką Narodowo-Socjalistyczną Partię Robotniczą (NSDAP). Dnia 1 kwietnia 1946 r. zadecydowano jednak, że dom macierzysty Zgromadzenia nie zostanie przeniesiony do Meppen, ale pozostanie w Osnabrück-Haste. Obraz w głównym ołtarzu kaplicy obecnego domu macierzystego przypomina dzień założenia Zgromadzenia: 25 marca 1920 r., święto Zwiastowania Pańskiego.

Działalność misyjna

Ponieważ Niemcy były podzielone, trzeba było otworzyć też nowicjat w NRD. 4 maja 1952 r. pierwsze cztery postulantki wstąpiły do nowo otwartego nowicjatu w Schwerinie. Rok później, 25 marca 1953 r., odbyły się obłóczyny, pierwsze w Meklemburgu od czasów reformacji. W następnych latach wspólnota rozrastała się na wschodzie i zachodzie; budowano coraz to nowe klasztory. Pierwsze placówki zagraniczne powstały w Szwecji. W czerwcu 1956 r. siostry udały się na misje do Brazylii, najpierw do Parany, potem do Mato Grosso w Amazonii, wreszcie do Bahia. W roku 1998 prowincja brazylijska „Maria Missionaria” wysłała siostry na placówkę do Paragwaju. Obecnie 250 Sióstr Misjonarek od św. Imienia Maryi żyje i pracuje w ponad 40 klasztorach w Niemczech, Szwecji, Brazylii i w Paragwaju.

Charyzmat i zadania Zgromadzenia

Wspólnym celem sióstr jest głoszenie Jezusa Chrystusa przez przykład życia wzorowanego na postawie Maryi. Każda z nich stara się wcielać w życie hasło Zgromadzenia: Na większą chwałę Boga w duchu Maryi. Zgodnie z tym hasłem siostry codziennie powtarzają: Niech mi się stanie!

Siostry zajmują się biednymi ludźmi znajdującymi się w różnych sytuacjach. Oddają się pracy duszpasterskiej, charytatywnej, są pielęgniarkami, wychowawczyniami, trudzą się w gospodarstwie. Konstytucje Zgromadzenia zawierają zdanie: W tej służbie i w całej naszej działalności Maryja jako Służebnica Słowa stanowi wzór. Jej prostota i powściągliwość w kroczeniu za Panem Jezusem, Jej rola pośredniczki i bezgraniczna wierność Chrystusowi oraz powołaniu powinny być dla nas przykładem.

Perspektywy

W październiku 2015 r. w domu macierzystym Nette odbywała się 15. Kapituła generalna Zgromadzenia. Dokument podsumowujący obrady streszcza to wszystko, co ważne dla całego Zgromadzenia i co nakreśla perspektywy na przyszłość. Jako siostry misjonarki od św. Imienia Maryi traktujemy z powagą naszą duchową drogę. Jezus Chrystus stoi w centrum naszego życia. Powinien nas ożywiać Jego duch. On jest obecny wśród nas w swoim słowie, w sakramentach świętych i w praktyce życiowej. Chcemy rezygnować ze wszystkiego, co stanowi przeszkodę w dążeniu do Niego. Z Jego pomocą możemy odważ nie podejmować się spraw, które wymagają ufności. Troska o zachowanie wierności w rzeczach małych pomaga nam przeżywać naszą duchowość na co dzień zgodnie z naszym charyzmatem. Jezus Chrystus został posłany przez Ojca, aby „szukać i zbawić to, co zginęło” (Łk 19, 10). My włączamy się w to Jego posłannictwo. Chcemy służyć jak Maryja. Idąc za wskazaniami Kościoła, staramy się przywracać do jedności tych, co się rozproszyli (Lumen gentium, nr 13). Jesteśmy otwarte na ludzi, dostrzegamy ich potrzeby, z uwagą je rozpatrujemy i otaczamy naszą modlitwą. Pragniemy, by nasze wspólnoty były otwarte i gościnne. Bardzo poważnie traktujemy zadania duszpasterskie. Każda z sióstr czuje się za nie współodpowiedzialna. Chciałybyśmy dopomóc ludziom w odnajdywaniu sensu i celu ich życia.

Spoglądając z wdzięcznością w przeszłość, obchodzimy jubileusz 100-lecia założenia Zgromadzenia i kierujemy wzrok pełen nadziei ku przyszłości. Jako siostry misjonarki od św. Imienia Maryi żyjemy we wspólnocie, wsłuchane w głos Boga, otwarte nawzajem na siebie i wrażliwe na znaki czasu. Odnosimy się jedna do drugiej z życzliwością i szacunkiem, świadome wspólnej odpowiedzialności. Taka postawa sprawia, że czujemy się zadowolone, przyjaźnie nastawione względem innych, dzięki czemu nasze wspólnoty mogą stać się dla sióstr miejscem, gdzie czują się u siebie. Zachowanie Konstytucji i wskazań sprzyja jedności i pomaga nam dawać czytelne i wiarygodne świadectwo życia według naszego powołania.

Z niemieckiego przełożył ks. Stanisław Ziemiański SJ