Fragmenty bulli papieża Piusa VII Sollicitudo omnium ecclesiarum (1814 r.) przywracającej Towarzystwo Jezusowe w całym świecie.

Masywna, sięgająca prawie siedemdziesięciu metrów wieża, a przed nią kolumna zwieńczona figurą św. Nepomucena świadczą, że oto jesteśmy na miejscu, przed bazyliką św. Jadwigi i św. Bartłomieja w Trzebnicy, w samym środku cichego miasteczka w sąsiedztwie Wrocławia, posadowionego w uroczej okolicy Wzgórz Trzebnickich.

Od ponad pięciu i pół wieku wierni licznie pielgrzymują do miejsca objawień Czternastu Świętych Wspomożycieli w Górnej Frankonii. Wpisana w malowniczy krajobraz obecna bazylika jest nie tylko lokalnym miejscem kultu, lecz przyciąga pielgrzymów z całych Niemiec, a także z innych krajów, głównie niemieckojęzycznych.

We wrześniu 1939 r. wkroczeniu do Polski wojsk niemieckich towarzyszyły aresztowania, egzekucje, stopniowe przesiedlenia ludności cywilnej do dzielnic o niskim standardzie, prześladowania inteligencji... Od początku grudnia na części ziem okupowanych systematycznie zamykano polskie szkoły na wszystkich poziomach edukacji.

Miesiąc czerwiec w parafii był ubogacony nabożeństwem do Serca Pana Jezusa. Rozprowadzałem Litanię w języku cinyahja i drukowałem z komputera kolorowe obrazy Najświętszego Serca, które oprawiałem w folię. Rozeszło się ich dość dużo. W każdą sobotę w naszym sanktuarium maryjnym gromadziły się różne grupy parafialne na Msze św. i oddanie się Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Matki Bożej. Każdy podchodził do wizerunku Jezusa i Maryi, kładł rękę i w cichej modlitwie dokonywał aktu oddania, przedstawiał swoje intencje.