Mam na imię Dawid i nie należę do grona wybitnych pisarzy, jednak chciałbym podzielić się pewnym odkryciem, które na początku było dla mnie trudne, jednak z czasem przyniosło piękny owoc.

Święta Jadwiga (1374-1399) urodziła się na dworze węgierskim 15 sierpnia 1374 r. Była córką króla Węgier Ludwika Andegawena i Elżbiety Bośniackiej.

Bez wątpienia było pierwszą tego typu placówką w III RP i ukochanym dzieckiem jej twórców – żołnierzy Armii Krajowej. Kiedy plany upamiętnienia dorobku Powstańców Warszawskich były jeszcze odległe, a Muzeum Wojska Polskiego z trudem zrywało z obecnymi na ekspozycji komunistycznymi zaklęciami, tam można było bez obaw prezentować prawdziwą historię Polskiego Państwa Podziemnego.

Od 2008 r. trwają prace konserwatorskie przy malowidłach ściennych w katedrze ormiańskiej we Lwowie. W ubiegłym roku dobiegła końca pierwsza część szeroko pomyślanego projektu, która obejmowała wnętrze nawy głównej świątyni. Od lat 20. XX w. wypełniają je niezwykłe malowidła ścienne autorstwa Jana Henryka Rosena, wciąż mało znanego, lecz bez wątpienia wyjątkowego artysty, jednego z najważniejszych twórców monumentalnego malarstwa sakralnego międzywojennej Polski.

Niezliczone są w Polsce wizerunki Matki Bożej, jedne pisane na desce jako ikony, inne malowane na płótnie, repusowane na blasze czy też rzeźbione w drewnie lub odkuwane w kamieniu. W kategoriach tworzywa jeden wizerunek wydaje się być unikatem.