Jezus przestrzegał: Będą was wydawać sądom i (...) będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu (...). Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia (Mt 10, 17-22).

Słowo «krzyż» spontanicznie wywołuje w nas uczucie lęku, zagrożenia. Człowiek niewierzący nie dostrzega w krzyżu żadnej wartości. Widzi tylko zło, którego trzeba unikać za wszelką cenę. Toteż krzyż Jezusa - Zbawiciela świata ciągle budzi sprzeciw. Nie brakuje tych, którzy chcieliby go usunąć z horyzontu życia ludzkiego. Tymczasem prawdę o krzyżu objawia nam w swoim Kościele sam Jezus Chrystus.

Chrystus naszą nadzieją chwały

Miłość nadaje ofierze Chrystusa wartość odkupieńczą i wynagradzającą, ekspiacyjną i zadośćczyniącą. On nas wszystkich poznał i ukochał w ofiarowaniu swego życia.

Codzienność przynosi nam wiele trudów, kłopotów i wyrzeczeń. Po co więc jeszcze specjalny czas w liturgicznym kalendarzu Kościoła, przeznaczony na post i umartwienie? Po co praktykować wyrzeczenie i więcej niż zwykle się modlić? Po co odprawiać rekolekcje i dzielić się swymi dobrami z innymi? Życie upływa nam i tak w klimacie zapracowania, szybkich zmian, do których dostosowujemy się z trudem, aby nadążyć za tzw. postępem.

W obliczu Boga Wszechmogącego i Najświętszej Maryi Panny, Królowej Korony Polskiej, kładę swe ręce na ten Święty Krzyż, znak Męki i Zbawienia, i przysięgam być wiernym Ojczyźnie mej, Rzeczypospolitej Polskiej, stać nieugięcie na straży Jej honoru i o wyzwolenie Jej z niewoli walczyć ze wszystkich sił – aż do ofiary życia mego – przysięgali żołnierze Armii Krajowej.