O ludziach żyjących w międzywojennej, wojennej i powojennej rzeczywistości naszego wieku, zagrożonych utratą wiary i polskości bł. Matka Bolesława Lament myślała z prawdziwą miłością. W jej serdecznym, przenikliwym spojrzeniu objawiał się ból Boga, którego serce rozdzierała wzajemna niechęć katolików i prawosławnych, Polaków i Rosjan. Swoim uczyniła pragnienie Serca Jezusa, Jego Modlitwę Arcykapłańską, a w niej słowa prośby: Aby wszyscy, których Mi dałeś, stanowili jedno (J 21,17). Jest dziś patronką jedności i pojednania.

Jan Paweł II wiele razy, przy różnych okazjach zachęcał nas, byśmy pamiętali o męczennikach XX wieku. To oni wszyscy, bardzo często w dramatycznie trudnych okolicznościach, pośród okrutnych prześladowań totalitarnych systemów, świadczyli o Bogu, który jest Miłością i który nigdy ich nie opuścił. Zjednoczeni z Jezusem Chrystusem zachowali żywą wiarę i silną nadzieję na ostateczne zwycięstwo Boga nad złem i przemocą.

W beatyfikacji Zofii Czeskiej z domu Maciejowskiej (1584-1650), która została bezdzietną wdową w wieku lat dwudziestu dwóch, po krótkim, zaledwie sześcioletnim małżeństwie, określenie „wdowa” ma już znaczenie czysto cywilne w dzisiejszym tego słowa znaczeniu, chociaż znacznie odbiegające od sytuacji kobiet po śmierci męża w XVII stuleciu. Prawodawstwo ówczesne nie przewidywało tych samych uprawnień mężczyzn i kobiet. Ten brak równouprawnienia był szczególnie dotkliwy w dziedzinie spraw majątkowych i spadkowych. Odbiło się to boleśnie na całym życiu Zofii.

Katarzyna Tekakwitha, nazywana również Lilią Mohawków, urodziła się w 1656 r. w Osserneon (obecnie stan Nowy Jork ). Jej matka była chrześcijanką z plemienia Algonkinów, natomiast ojciec niechrześcijańskim Mohawkiem. Kiedy miała cztery lata, została osierocona w czasie epidemii czarnej ospy. Zmarli jej rodzice i brat. Ona przeżyła z bliznami na twarzy i uszkodzonym wzrokiem. Adoptował ją wuj. Na pamiątkę po matce pozostał jej różaniec.

Przez krzyż cierpienia i szarej codzienności – z Chrystusem – do zmartwychwstania. (ks. Stefan Wincenty Frelichowski)