Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki

Ewangelia: Łk 2, 16-21

Ewangelista Łukasz scenę zwiastowania kończy słowami: Wtedy odszedł od Niej anioł. Tym lakonicznym stwierdzeniem Maryja zostaje wpisana w rzeszę ludzi, którzy zostają przez Boga zaproszeni do wyruszenia w podróż wiary i budowania z Nim szczególnej relacji. Droga zawsze rozpoczyna się od spotkania. Podobne spotkanie przeżyli pasterze. W środku nocy spotkali posłańców, którzy przekazali im wiadomość: „W Betlejem narodził się Zbawiciel, idźcie tam, to Go spotkacie”.

4. Niedziela Adwentu

Ewangelia: Łk 1, 26-38

Zwiastowanie Maryi jest również naszym zwiastowaniem. Bóg przekazuje Maryi wielką tajemnicę, największy Dar, jaki może dać – swojego Syna. Ale również przekazuje Go nam i przez nas innym. W Łukaszowym obrazie uderza delikatność i szacunek Boga wobec człowieka. Gdy archanioł Gabriel oznajmił Maryi dobrą nowinę, Bóg zamilkł. Teologowie mnożą hipotezy, co by było, gdyby Maryja odmówiła Bogu. Zapewne znalazłby On inny sposób zbawienia człowieka. Ale nie musiał, ponieważ wcześniej znalazł Maryję. Przygotował Ją, uformował, nie pozwolił dotknąć żadnemu grzechowi, najmniejszemu złu. Pewne arcydzieła udają się tylko Bogu. Maryja jest największym arcydziełem, jest pełna łaski. Jest kontemplowana przez samego Boga, aby stać się żywą świątynią Jego obecności w świecie (A. Pronzato).

2. Niedziela Adwentu

Ewangelia: Mk 1, 1-8

Wielokrotnie w naszym życiu pytamy siebie: czy Bóg jest bliski, dobry, życzliwy, kochający? Czasami te pytania stawiamy wprost. Innym razem, nie mając siły lub odwagi, pytamy pośrednio. Wiele razy stajemy przed wydarzeniami czy decyzjami, które te pytania jeszcze bardziej eksponują, a odpowiedzi czynią bardziej koniecznymi, niecierpiącymi zwłoki. Bóg zna to nasze zmaganie. Zna i szanuje również nasze możliwości przyjmowania odpowiedzi, wie, że Jego myśli nie są naszymi myślami, a Jego drogi naszymi drogami. Od pierwszej chwili po grzechu pierworodnym poszukiwał i dostosowywał objawienie do ludzkich możliwości percepcji. Czyni to także dzisiaj.

Niedziela Chrystusa Króla Wszechświata

Ewangelia: Mt 25, 31-46

W obrazie Sądu Ostatecznego Jezus odwołuje się do praktyki stosowanej przez pasterzy w Palestynie. Owce i kozły w ciągu dnia pasły się razem. Jednak na zakończenie dnia pasterze je rozdzielali. Kozły potrzebowały cieplejszego pomieszczenia, owce, które bardziej ceniono, wolały świeże powietrze. W pogańskich sennikach owce kojarzono z pomyślnymi wydarzeniami, zaś kozły z nieszczęściem (C. Keener). Sąd Ostateczny, który obejmie wszystkich – nie tylko chrześcijan – będzie symbolicznym aktem separacji, oddzielania. Jezus, Dobry Pasterz, ale także Sędzia, oddzieli owce od kozłów, dobro od zła, miłość od grzechu.

32. Niedziela zwykła

Ewangelia: Mt 25, 1-13

Życie każdego człowieka ukierunkowane jest na zrealizowanie swojego powołania, a tym samym doświadczenie szczęścia, które rozpoczyna się już na ziemi, a w całej pełni spełni się, gdy spotkamy Boga twarzą w twarz. Historia naszego życia jest ściśle wpisana w historię zbawienia.