12. Niedziela zwykła
Ewangelia: Łk 9, 18-24

Jezus zapytał swoich uczniów: Za kogo uważają Mnie tłumy? A później zadał pytanie: A wy za kogo Mnie uważacie?

Pytania te to coś znacznie więcej niż współczesne sondaże opinii publicznej na temat „wielkich ludzi”. Jezus zadał je, będąc w drodze do Jerozolimy, a wiedział, że tam umrze na krzyżu. Piotr odpowiedział, co o Nim sądzą tłumy, a w swoim i apostołów imieniu wyznał, że Jezus jest Mesjaszem Bożym. Słysząc to, Pan nie zaprzeczył, ale dodał ważny szczegół do swojej misji: cierpienie i śmierć. Odpowiedź Piotra trafiła w sedno, jednak Pan zabronił rozgłaszania tego i wyjaśnił, na czym Jego mesjanizm będzie polegał. Jezus będzie odrzucony, zabity i zmartwychwstanie. Jest to świadectwo miłości mocniejszej niż śmierć. Ci, którzy pragną być Jego uczniami, muszą co dnia brać swój krzyż i naśladować swego Mistrza, nawet poprzez utratę swego życia. Aby dojść do celu, człowiek musi iść za Jezusem z własnym krzyżem. Droga wielu prowadzi przez Kalwarię, a życie warte jest tyle, ile w nim troski o świętość i miłość; tyle w nim jest wartości!

Pan pyta: Za kogo ty Mnie uważasz? Kim jestem dla ciebie? Co znaczę dla twego życia? Czy rozpoznajesz w swoim życiu Jezusa i żyjesz co dnia Jego słowem? Czy On jest twoim pragnieniem? Czy jesteś gotowy miłować Go i iść za Nim? Pan w naszym życiu wiele razy zada nam te pytania i będzie domagał się odpowiedzi. Idąc za Jezusem i słuchając głoszonego nam słowa Bożego w Kościele, poznajemy Go lepiej, zaś kiedyś, po naszej śmierci poznamy Go najpełniej. Teraz, aby poznać Jezusa, Jego czyny i tajemnicę, trzeba naszej modlitwy, także tej na osobności.