3. Niedziela Adwentu
Ewangelia: Łk 3, 10-18

Liturgii adwentowej towarzyszą szczególnie Jan Chrzciciel i Maryja. Kontemplujemy dziś tłumy ludzi, którzy przychodzą, by przyjąć chrzest. Nie kierują się oni ciekawością. Czują się poruszeni przepowiadaniem Jana i jego surowym ascetycznym życiem. Przyjmowany przez nich chrzest jest znakiem głębokiej przemiany stylu życia. Świadczy o tym pytanie, które stawiają Janowi: Cóż mamy czynić? Stawiają je osoby z różnych grup społecznych, także te uważane za margines społeczny.

1. Niedziela Adwentu

Ewangelia: Łk 21, 25-28. 34-36

Według kalendarza liturgicznego rok rozpoczyna się wraz z Adwentem. W liturgii ów czas jest skoncentrowany na oczekiwaniu na przyjście Pana. Fundamentalną postawą tego okresu jest postawa nadziei i pragnienia. Jezus przyszedł na świat dwa tysiące lat temu.

33. Niedziela zwykła

Ewangelia: Mk 13, 24-32

Zbliżamy się do końca roku liturgicznego. W Liturgii słowa pojawiają się teksty eschatologiczno-apokaliptyczne. Eschatologia mówi o rzeczach ostatecznych, definitywnych, natomiast apokalipsa oznacza „zdjęcie zasłony”, czyli objawienie.

31. Niedziela zwykła

Ewangelia: Mk 12, 28-34

Przykazania są darem od Boga. Mają pomagać człowiekowi dobrze wybierać oraz ustrzec go przed możliwymi błędami i złymi decyzjami. Jednak z czasem to, co człowiekowi miało pomagać, stało się gwarancją, pewnością zbawienia, doprowadziło go do poczucia sprawiedliwości i samowystarczalności.

29. Niedziela zwykła

Ewangelia: Mk 10, 35-45

W drodze do Jerozolimy Jezus przepowiada swoją mękę i śmierć. Być może oczekuje odrobiny współczucia od bliskich uczniów. Zamiast tego dwaj z nich, Jan i Jakub, proszą o pierwsze miejsca w Jego Królestwie. Jan jest człowiekiem uczucia, serca, osobą wrażliwą, przejrzystą, kontemplacyjną. Jakub to człowiek intelektu, ceniący porządek doktryner. Obaj są odważni, mają silny temperament. A także ambicje i może zbyt wygórowane oczekiwania.