29. Niedziela zwykła
Ewangelia: Łk 18, 1-8

Bohaterami przypowieści Jezusa są dwie przeciwstawne postacie. Pierwszą jest sędzia. Człowiek ów jest praktycznym ateistą, nie liczy się z Bogiem ani przykazaniami. W konsekwencji nie liczy się z ludźmi. Jego bezbożność znajduje odbicie w życiu moralnym. Jest zimny, cyniczny i nieczuły wobec cierpienia, bólu i łez. Nie interesuje go sprawiedliwość ani cierpienie człowieka niesłusznie skrzywdzonego. Niesprawiedliwy sędzia odzwierciedla ludzką ciemną stronę życia.

Drugą postacią jest wdowa. W czasach Jezusa była skrajnym przykładem osoby uciśnionej. Uboga wdowa padła ofiarą podwójnego bezprawia: aroganckiej siły przeciwnika, który jest bogaty i może opłacić i przekupić sądy, oraz niewzruszonej obojętności sędziego. Kobieta na szczęście odkryła słaby punkt sędziego – egoizm, snobizm. I wykorzystała go, nieustannie nachodząc i naprzykrzając się mu. Obojętny sędzia staje po jej stronie, aby go więcej nie zadręczała. Ubogą wdowę można zidentyfikować symbolicznie z łaską Bożą.

Jeśli odnajdujemy siebie w niesprawiedliwym sędzi, doświadczamy, że Bóg jak uboga wdowa nieustannie nas „nachodzi i zadręcza”, prowokując do zmiany myślenia i życia; do nawrócenia. Czyni to poprzez nasze myśli, uczucia, pragnienia, wspomnienia, reakcje, a także przez głos sumienia, ludzi i wydarzenia. Nasze zbliżenie do Boga jest ostatecznie skutkiem nachodzenia Jego nieustannej łaski, cierpliwości i uporu w miłości. Jeżeli z kolei zidentyfikujemy się z ubogą wdową, odkryjemy, że naszą siłą i strategią wobec Boga może być jedynie słabość, upór i cierpliwość.

 Czy w moim postępowaniu kieruję się fundamentalnymi zasadami etycznymi i liczę się z potrzebami i prawami innych? Jakie cechy najbardziej cenię? Jakie „strategie życiowe” stosuję wobec Boga, bliźnich i siebie? Czym jest dla mnie łaska Boża i w jaki sposób objawia się jej skuteczność w moim życiu?