Do elementów wyróżniających grupy religijne należą obok postaci założyciela, czasem stroju, także własne modlitwy. Ta praktyka jest dość powszechna. Marianie np. mają swoją modlitwę Poświęcenie się Maryi, franciszkanie – Wielbimy Cię, jezuici – Przyjmij, Panie, wolność moją. Ruchy religijne, jak neokatechumenat czy Odnowa w Duchu Świętym mają swój prywatny repertuar pieśni.

Każdy kiedyś czegoś szukał. Może jakiejś zgubionej rzeczy, bardziej lub mniej cennej. A może kogoś? Są tacy, co szukają igły w stogu siana – nie do pozazdroszczenia – albo tacy, co szukają dziury w całym, a to chyba jeszcze gorzej…

W ostatnich dekadach zmiany w sposobach komunikowania za pomocą mediów dokonują się niebywale szybko. Bez wątpienia wpływają one również na przemiany w postrzeganiu spraw codziennego życia, w tym religii, duchowości, modlitwy.

Gall Anonim, benedyktyn niepolskiego pochodzenia, najstarszy kronikarz polski piszący swoją kronikę najpewniej w latach 1112-1118, opowiada, że książę Mieszko urodził się ślepy i że jego ślepota trwała do chwili, kiedy w siódmą rocznicę jego urodzin ojciec Mieszka, Siemomysł, wedle zwyczaju urządził obfitą i uroczystą ucztę. To w czasie tej uczty niespodziewanie jak grom z jasnego nieba uderzyła w Siemomysła wieść, że jego świętujący siódme urodziny syn niespodziewanie odzyskał wzrok.

Serce Jezusa jest Sercem najmiłosierniejszym ze wszystkich serc. Ono jest wiernym odbiciem miłosiernego Serca Ojca Niebieskiego.