Każdy dłuższy okres na przestrzeni dziejów istnienia człowieka ma inną charakterystykę. Każdy wiek ma swoje plusy i minusy. W naszym wieku jest bardzo dużo plusów pochodzących z rozwoju cywilizacji, które są oczywiste i każdy je widzi. Nie żyjemy jednak w raju i nie brakuje zła, które chce nas zgnieść, odebrać pogodę ducha, pozbawić spokojnego i optymistycznego podejścia do codzienności i jej dobrych niespodzianek. Gdzie tkwi haczyk?

Kiedy modlimy się o pokój i pojednanie na Ukrainie, Bóg wzywa nas do czegoś więcej niż trwanie w pozycji słuchania i obserwowania, wzywa nas do duchowego uczestnictwa w pojednaniu. Modlitwa o pokój to również modlitwa o rozwój – o wspólne dobro wszystkich mieszkańców tego kraju.

Dzięki powstałemu kilka lat temu filmowi Cristiada mogliśmy lepiej poznać kontekst historyczny prześladowań Kościoła w Meksyku w latach 20. XX wieku. Katolicy zaczęli stawiać czynny opór w reakcji na niesprawiedliwe zakazy prezydenta-socjalisty Plutarco Eliasa Callesa, które drastycznie ograniczały działalność Kościoła. „Meksykański Neron”, jak go nazywano, nakazał w 1924 r. pozamykać katolickie szkoły i szpitale, zakazał też publicznych nabożeństw, księża zaś nie mieli prawa chodzić w sutannach.

(…) Pragnę (...) już dzisiaj wyprzedzając ten dzień [uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa] razem z wami skierować wejrzenie naszych serc na tajemnicę tego Serca. Ona przemawiała do mnie od wieku młodzieńczego. Co roku wracam do tej tajemnicy w liturgicznym rytmie czasu kościelnego.

Katarzyna (Sieneńska) urodziła się w Sienie 25 marca 1347 r. jako 24. Dziecko w zamożnej rodzinie mieszczańskiej głęboko zakorzenionej w wierze Kościoła. Mając siedem lat, doznała pierwszej mistycznej łaski, ofiarując się całkowicie Bogu. W wieku piętnastu lat wstąpiła do klasztoru sióstr dominikanek nieklauzurowych, który znajdował się w jej rodzinnym mieście. Z wielkim oddaniem opiekowała się chorymi na trąd i dżumę. Oblubienicą Jezusa stała się na początku 1367 r. podczas modlitwy wynagradzającej za obojętność świata wobec daru Odkupienia. Jezus Chrystus 1 kwietnia 1375 r. obdarzył ją stygmatami, zewnętrznymi znakami swojej męki. Ona zaś do końca życia skrzętnie je ukrywała przed swoimi uczniami i przyjaciółmi, by nie być oskarżaną o pychę czy chęć rozgłosu.