Niewielkie miasteczko znajdujące się w pobliżu historycznego opactwa Cluny i bardziej znanego współczesności Taizé przyciąga pielgrzymów do relikwii wyniesionej do grona świętych siostry wizytki Małgorzaty Marii Alacoque.

Powiedzieliśmy poprzednim razem za Katechizmem Kościoła Katolickiego, że "człowiek może zapomnieć o tej «wewnętrznej i życiodajnej łączności z Bogiem»¹, może jej nie dostrzegać, a nawet wprost ją odrzucać"². Dodałem też od siebie, że ci ludzie najczęściej bez własnej winy nie dostrzegają, że są wewnętrznie złączeni z Panem Bogiem, który jest jedynym i ostatecznym źródłem nawet ich fizycznego życia.

Nie brak dziś ludzi przekonanych, że radykalne ofiarowanie się Bogu jest ryzykowne. Sądzą oni, że trzeba być ostrożnym w zawierzeniu siebie Stwórcy, by nie pozbawił ich radości życia. Nic bardziej fałszywego!

Chciałbym was zachęcić do porzucenia wszystkiego, ale nie śmiem. Jeśli przeto nie możecie opuścić wszystkich spraw tego świata, zatrzymajcie je tak, aby one was na świecie nie zatrzymywały, abyście dobra ziemskie posiadali, a nie byli przez nie posiadani; aby wszystko, co wasze, poddane było duchowi, nie zaś, by on, skrępowany miłością do świata, stał się podległych sobie spraw zupełnym niewolnikiem.

Męczeństwo, to wspaniały znak świętości Kościoła: wierność wobec świętego prawa Bożego, poświadczona śmiercią, jest uroczystym przepowiadaniem i posługą misyjną, posuniętą usque ad sangiunem (aż do przelania krwi - przyp. red.), aby blask prawdy moralnej nie został przyćmiony w obyczajach i w mentalności poszczególnych ludzi i całego społeczeństwa.