Siedzimy sobie przy kuchennym stole na plebanii i zastanawiamy się, jakie kroki podjąć w kampanii o czystą wodę dla wszystkich. Tymczasem na zewnątrz ulewny deszcz bębni o blaszany dach. I w tym tkwi cały paradoks.
Promowana przez Watykan inicjatywa „Tydzień Laudato si’” (16-24 maja 2020) przywołuje epokowe wydarzenie w dziejach Kościoła. Oto wielowiekowa refleksja teologiczna i duchowa na temat przyrody i jej ochrony dojrzała w Kościele do sformułowania w dokumencie o bardzo wysokim statusie: encyklice Laudato si’.
Osiem milionów ton plastiku wycieka każdego roku do oceanów. Prawdopodobnie do 2050 r. będzie go więcej niż ryb! Do mórz i oceanów dociera mnóstwo mikroplastiku nie tylko z odpadów bezpośrednio wyrzuconych do wody, ale też z pranej odzieży i wielu innych produktów codziennego użytku.
Każdy wierzący człowiek wie doskonale, że powinien ufać Panu Bogu. Słyszymy o tym od zawsze i przyjmujemy jako coś naturalnego. Wiemy również, że to zaufanie jest tak naprawdę podstawą szczerej wiary i że „wierzyć Bogu” to znacznie więcej niż „wierzyć w Boga”.
W rodzinach i wspólnotach osoby starsze często pełnią rolę przekazicieli wiary i wychowawców w procesie ciągłej ewangelizacji wielopokoleniowej. Nie można pomijać znaczenia ludzi sędziwych z doświadczeniem egzystencjalnej mądrości oraz doświadczeniem życiowym w nurcie nauczania wiary.
Spotykając się z chrześcijaństwem we współczesnym świecie, z przykrością trzeba stwierdzić, że równocześnie pojawia się problem prześladowania. Jak ten stan rzeczy pogodzić z rzeczywistością XXI wieku?
Kiedy rozpoczynamy rozważanie listopadowej intencji papieskiej, nasuwa się perykopa biblijna ewangelisty Mateusza, zawierająca nakaz Pana Jezusa dla Jego uczniów wszystkich czasów: Dana Mi jest wszelka władza w niebie i na ziemi.
