Powołanie. To słowo w świecie współczesnych atrakcji jest zwyczajnie nie na topie. Nazwę więc „to” inspiracją, ideą... Tak, mam ideę, chcę całe życie spędzić w monasterze...

W kościele Świętego Krzyża w Warszawie 27 stycznia 1963 r. na zakończenie Mszy świętej odprawionej w stulecie Powstania Styczniowego Prymas Polski wygłosił słowa, które we fragmentach poniżej publikujemy.

Gen. Władysław Sikorski nie żyje. Prezes Rady Ministrów i Naczelny Wódz zginął w wypadku lotniczym, wracając z podróży na Środkowy Wschód. Katastrofa Liberatora, którym podróżował Gen. Sikorski nastąpiła w niedzielę wieczorem, wkrótce po wystartowaniu z Gibraltaru – informowano 6 lipca 1943 r. w wydawanym w Glasgow polskim „Dzienniku Żołnierza”.

Małgorzata przestała chodzić do kościoła, bo się wstydziła. Miała dość tłumaczenia ludziom, że nie wychowuje źle swojego syna, że nie jest on „chowany na coca-coli”, ale ma autyzm. Powiedziała o tym jezuicie o. Piotrowi Kochanowiczowi. To był początek Jaśminu, wspólnoty integracyjnej, działającej od 2007 r. przy Jezuickim Ośrodku Milenijnym w Chicago.

Uważałem, że nawiedzenie Ojczyzny w tej historycznej okoliczności jest nie tylko wewnętrzną potrzebą mojego serca, ale i moją szczególną powinnością jako Biskupa Rzymu. Uważam, że powinienem być z mymi rodakami w tym wzniosłym – a zarazem trudnym momencie dziejów Ojczyzny – mówił Jan Paweł II na Okęciu. Był 16 czerwca 1983 r., stan wojenny wprowadzony przez Wojciecha Jaruzelskiego półtora roku wcześniej wciąż trwał – choć był zawieszony. Zniesiono go dopiero w lipcu 1983 r.