Przez Belzebuba, władcę złych duchów, wyrzuca złe duchy. (Łk 11, 15)

Chrześcijanin to człowiek czujny, który wie, iż szatan w robieniu zamętu posunął się tak daleko, że Syna Bożego posądził o współpracę z Belzebubem. Jeśli zły duch w swoim kuszeniu nie oszczędził nawet Jezusa, to tym bardziej możemy być pewni, że swoim diabelskim ogonem będzie wywijał między ludźmi, także w Kościele. Jezus zapowiedział: Uczeń nie przewyższa nauczyciela ani sługa swego pana. Jeśli pana domu przezwali Belzebubem, o ileż bardziej jego domowników tak nazwą (Mt 10, 24-25). Nie bójmy się tego, jak nas nazwą, troszczmy się o to, kim chcemy być.