Ogólna na sierpień:

Aby osieroconym dzieciom było zapewnione ludzkie i chrześcijańskie wychowanie.

Na świecie są miliony sierot. Często są one psychicznie okaleczane, krzywdzone. Bywają ofiarami dyskryminacji, okrucieństwa, uczestniczą w działaniach zbrojnych. Miliony z nich są zarażane wirusem HIV od chwili urodzenia albo straciły rodziców z powodu przedwczesnej śmierci na choroby, które były konsekwencją AIDS. Najwięcej sierot jest w Azji. W 2001 r. było ich tam 65 mln (2 mln to ofiary AIDS). Sama katastrofalna fala tsunami w Azji południowo-wschodniej (26 XII 2004) pozbawiła życia 160.000 osób i osierociła 40.000 dzieci.

UNICEF w opublikowanym Raporcie The State of the World's Children 2006: Excluded and Invisiblenawołuje do zwrócenia uwagi na dzieci najbardziej zagrożone na świecie, zwłaszcza te, które stają się "niewidzialne" i zapomniane. Do nich raport zalicza też dzieci bez opieki rodziców. Miliony sierot, dzieci ulicy i dzieci przetrzymywanych w więzieniach dorasta bez miłości, opieki i ochrony swoich rodziców. Często w ogóle nie są traktowane jak dzieci. Nie doświadczyły tego, czym jest rodzina. Około 143 mln dzieci w krajach rozwijających się (jedno na 13 dzieci) cierpi z powodu śmierci przynajmniej jednego z rodziców. Na świecie dziesiątki milionów dzieci żyją na ulicy. Ponad milion przebywa w więzieniach i aresztach. Cierpią z powodu odrzucenia i przemocy. Na przykład w Ameryce Łacińskiej wiele dzieci pozbawionych opieki zmuszanych jest do prostytucji lub stają się one ofiarami handlu ludźmi, nawet ich organy wykorzystywane są do przeszczepów.

Nie istnieją statystyki szacujące łączną liczbę sierot na wszystkich kontynentach. W Afryce i w Azji do wzrostu ich liczby przyczyniają się głównie konflikty zbrojne oraz AIDS. W innych częściach świata częstą przyczyną sieroctwa jest kruchość rodziny. W naszym kręgu kulturowym dzieci osieroconych jest mniej, ale istnieje poważny problem sierot społecznych. Modląc się o ludzkie i chrześcijańskie wychowanie dzieci pozbawionych rodziców, sami pamiętajmy o potrzebie konkretnych inicjatyw wobec sierot.

Misyjna na sierpień:

Aby chrześcijanie byli świadomi swego powołania misyjnego w każdym środowisku i we wszelkich okolicznościach.

Wiara w ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana pozwala patrzeć ufnie i odważnie w przyszłość mimo doświadczanej przemocy zła, cierpienia i rosnącej fali niewiary na całym świecie. Trwała nadzieja ma swe źródło w Chrystusie, który już od dwudziestu wieków kieruje do wszystkich ochrzczonych wezwanie: Idźcie i wy do winnicy mojej. Świadomość powszechnego charakteru posłannictwa Kościoła - głoszenia światu Dobrej Nowiny - wzrosła szczególnie po Soborze Watykańskim II. Kto spotkał Chrystusa, nie może nie dawać o Nim świadectwa, zwłaszcza że świat wymaga nowej ewangelizacji.

Współczesne zaangażowanie misyjne kierowane jest zarówno do tych, którzy zerwali więź ze Zbawicielem, jak i do tych, którzy o Nim jeszcze nie słyszeli. Pozyskiwanie tych pierwszych wydaje się być trudniejsze niż głoszenie Ewangelii wśród tej część ludzkości, która Jezusa jeszcze nie zna albo nie uznaje Go za Zbawiciela. Wezwanie Jezusa musi dotrzeć do wszystkich: dorosłych, młodych i dzieci. Potrzebny jest dobór odpowiednich środków duszpasterskich, dostosowanych do określonej kultury, miejsca, zwyczajów osób ewangelizowanych.

Otrzymaliśmy dar wiary w Boga, który tak umiłował świat, że Syna swojego dał. Pomimo to u każdego z wierzących pojawia się obojętność wobec osób, które potrzebują pouczenia o Chrystusie. Aby ustrzec się zaniedbań, trzeba nieustannie wpatrywać się w Zbawiciela, który także do nas mówi: Wy dajcie im jeść (Mk 6,37). Z obowiązku ukazywania innym Pana, który jest Drogą, Prawdą i Życiem, nikt nas nie zwolni, o czym przypomina nam św. Grzegorz Wielki zachęcając: Rozważcie wasz sposób życia, aby sprawdzić, czy jesteście robotnikami Pana. Niech każdy oceni, co robi i niech zda sprawę ze swej pracy w winnicy Pańskiej.