Ogólna na czerwiec:

Aby wierzący potrafili rozpoznawać w Eucharystii żywą obecność Zmartwychwstałego, który im towarzyszy w życiu codziennym.

Największe ubóstwo naszych czasów polega nie tyle na braku materialnych dóbr, ile na osamotnieniu (bł. Matka Teresa z Kalkuty). Ludzie żyją obok siebie. Wielu z nich – a są to nie tylko ludzie w podeszłym wieku i obłożnie chorzy – w smutku i rozpaczy. Tymczasem więzi z innymi osobami są dla każdego człowieka niezbędne, bo jest to podstawowa potrzeba ludzkiej natury. Nawet jeszcze nienarodzone dziecko odpowiada kopnięciem nóżki na próbę nawiązania z nim kontaktu. Samotność staje się plagą mimo rosnących możliwości technicznych poruszania się i nawiązywania relacji. Społecznościowe portale internetowe pozwalają na dobieranie przyjaciół według osobistych gustów. Co z tego, skoro dotyczy to tylko ludzi zdolnych do korzystania z rozwiązań, jakie daje technologia, a i tak nie chroni przed poczuciem osamotnienia „w realu”.

Chrześcijańska wiara jest kontaktem z Nieogarnioną, a nieustannie obecną Trójjedyną Miłością – jest pielęgnowaniem więzi zarówno z Osobą Boga, jak i z innymi wierzącymi, którzy są traktowani jak rodzina. Papieska prośba o modlitwę w tym miesiącu wynika z radosnego faktu, że dzięki Eucharystii zmartwychwstały Jezus jest obecny w nas i między nami. To uprzywilejowany sposób pielęgnowania międzyosobowych więzi. Zbawiciel przychodzi do wierzących w Liturgii Słowa i pod osłoną sakramentalnych postaci, by dzielić z nimi nadzieje i radości, niepokoje i smutki. Eucharystia jest źródłem i osnową kontaktu Boga z ludźmi oraz ludzi między sobą. Mamy prosić o łaskę rozpoznawania oblicza Pana  w Eucharystii, by słuchanie Jego pouczeń i przyjmowanie Jego Ciała, które zostało wydane za każdego człowieka, umacniało w wierzących pewność, że Bog-Człowiek dzieli z nami problemy codzienności przez wszystkie dni, aż do skończenia świata (Mt 28, 20).

Misyjna na czerwiec:

Aby chrześcijanie w Europie odkryli na nowo swoją tożsamość i z większym zapałem uczestniczyli w głoszeniu Ewangelii:

Modlitwa wstawiennicza o umocnienie wiary mieszkańców Europy pojawiała się już kilkakrotnie. Najpierw jako intencja ogólna: O odnowę ewangelizacji Europy (XII 1987) i Aby Europa odnalazła własne chrześcijańskie korzenie (VIII 1992). Lutowa intencja z 1993 r. brzmiała identycznie, ale była już umieszczona w części misyjnej. W sierpniu 2004 r. znów intencja ogólna: Aby Unia Europejska potrafiła czerpać inspiracje z chrześcijańskiego dziedzictwa, stanowiącego istotną część jej historii i kultury. Przed rokiem modliliśmy się za chrześcijan „Zachodu”, a więc i za Europę. Była to intencja misyjna, podobnie jak w tym roku. Wracamy do punktu wyjścia. Dwa tysiące lat temu w Rzymie święci Piotr i Paweł męczeństwem potwierdzili świadectwo o Chrystusie Jezusie. Wtedy zaczęła się pierwsza ewangelizacja. Minęły wieki. Nasz kontynent, jak inne, stał się terenem misyjnym i wymaga Nowej Ewangelizacji.

W przemówieniu do polskich posłów i senatorów (11 VI 1999) bł. Jan Paweł II powiedział: Pielgrzymując po ścieżkach czasu, Kościół właśnie z naszym kontynentem związał swą misję tak ściśle, jak z żadnym innym. Duchowe oblicze Europy kształtowało się dzięki wysiłkom wielkich misjonarzy i dzięki świadectwu męczenników (...). Kościół powołany do troski o duchowy wzrost człowieka jako istoty społecznej, wnosił w europejską kulturę jednolity zbiór wartości (...) bez pomijania wymiaru etycznego i religijnego (...). Dlatego Kościół przestrzega przed redukowaniem wizji zjednoczonej Europy wyłącznie do jej aspektów ekonomicznych, politycznych oraz przed bezkrytycznym stosunkiem do konsumpcyjnego modelu życia (...). Również w tym miejscu ponawiam mój apel, skierowany do Starego Kontynentu: „Europo, otwórz drzwi Chrystusowi”.