31. Niedziela zwykła;
Ewangelia według św. Łukasza 19, 1-10

Kolejny raz Jezus przybywa do Jerycha. Zbliżając się do miasta, uzdrawia człowieka niewidomego, co powoduje, że wielu już na Niego oczekuje przy wejściu u bramy.

Ludzie spodziewają się pomocy, uzdrowienia czy też zaspokojenia zwykłej ludzkiej ciekawości. Również Zacheusz znajduje się w tym tłumie, ale ze względu na niski wzrost wchodzi na drzewo. Gdy przechodzi Jezus, zatrzymuje się pod drzewem i rozpoczyna rozmowę z Zacheuszem, deklarując chęć zatrzymania się u niego w domu.

Zacheusz jako celnik – kolaborant i oszust - jest znienawidzony. Być może gdy ludzie się z nim spotykają, uśmiechają się do niego, są mili i życzliwi, jednak za jego plecami zwyczajnie traktują go jako grzesznika, nie podejmując z nim żadnych relacji. Zdumienie wywołuje decyzja Jezusa. Pan pozostawia zgromadzony wokół siebie tłum ludzi, którzy Go wielbią i którzy - wydaje się - czują się sprawiedliwi, i idzie do domu Zacheusza – grzesznika.

Postawę Zacheusza dobrze jest odczytywać w kluczu wcześniejszego fragmentu dotyczącego bogacza i Łazarza. Bogacz odmawia ubogiemu nawet okruchów ze swojego stołu, co więcej, nawet go nie zauważa; Zacheusz po spotkaniu z Jezusem dostrzega ludzi, którzy są obok niego. Widzi, że są potrzebujący, i dlatego daje połowę swojego majątku ubogim. Jego uwaga skierowana jest na człowieka, i z tego rodzi się nowy sposób korzystania z bogactwa – przez pryzmat osoby. Zacheusz po rozdaniu części swojego majątku oraz po zwrocie tego, co zabrał ludziom w sposób nieuczciwy, nadal pozostaje osobą majętną.

Opisy te kierują nas do oczyszczenia naszego obrazu, który związany jest z bogactwem. Jezus potępia nie bogactwo jako takie, ale niegodziwe jego wykorzystanie, niedobre nim zarządzanie. W przypadku Zacheusza Bóg dokonuje dzieła nawrócenia, zmiany serca człowieka, bez konieczności doprowadzenia go do stanu nędzy. Droga, którą przeszedł Zacheusz (zanim usłyszał: dziś zbawienie stało się udziałem twojego domu), przechodziła przez decyzję zmiany i nawrócenia. Pokazuje to, że nawrócenie ewangeliczne jest zawsze nawróceniem do Boga i braci.