Papieska intencja na październik 2022:

Módlmy się, aby Kościół, wierny Ewangelii i odważny w jej głoszeniu, był miejscem solidarności, braterstwa i otwartości, doświadczając coraz bardziej synodalności

Papież Franciszek ma zwyczaj codziennej adoracji. Pod wieczór idzie do kaplicy i przez godzinę trwa przed Najświętszym Sakramentem. Słucha Boga, by móc usłyszeć ludzi. Adorację traktuje jako swoistą „odtrutkę” i sposób na uwolnienie się od tego co bezużyteczne. Adorując - tłumaczył w jednej z homilii - uczymy się odrzucania tego, czego nie należy czcić: bożka pieniądza, bożka konsumpcji, bożka przyjemności, bożka sukcesu, naszego ego ustanowionego bożkiem (6.01.2020). Adorując, pozwalamy Jezusowi nas uzdrawiać i przemieniać. Od Niego uczymy się miłości, czyli sedna wiary.

Nie ma innego sposobu na wierność Ewangelii, jak świadome bycie z Jezusem i codzienne wybieranie tego, co On wybierał. Nawet Apostołowie przestali się bać głosić Ewangelię dopiero po pięćdziesięciodniowym trwaniu na modlitwie, gdy zostali umocnieni Duchem Świętym. We wspólnocie pierwszych chrześcijan nie brakło różnicy zdań i nieporozumień, jednak wola naśladowania Jezusa pomogła je przezwyciężyć. Tak było choćby na tzw. Soborze Jerozolimskim, na którym uczniowie uznali, że do wspólnoty trzeba przyjąć i pogan. Z Dziejów Apostolskich wiemy, że decyzje nie były łatwe. Apostołowie wybierali jednak te drogi, na których widzieli działanie Ducha.

W październiku, miesiącu misyjnym, papież Franciszek prosi nas o modlitwę za Kościół, aby był wierny Ewangelii i głosił ją z odwagą. Ojcu Świętemu zależy, byśmy z własnego doświadczenia wiedzieli, czym jest solidarność, braterstwo i otwartość: nie tylko doznane, ale i okazywane. To wszystko w duchu synodalności, czyli słuchania siebie nawzajem. Po co? By, jak w czasach apostolskich, widzieć działanie Ducha i iść tam, gdzie On prowadzi.

Krótko mówiąc, papieska intencja modlitewna na październik to intencja o żywą wiarę we wspólnocie Kościoła, która nie tylko w niedziele zbiera się na modlitwę, ale też widzi potrzeby innych, zaradza im w miarę możliwości, jest otwarta na nowe wyzwania, a zarazem szuka lepszych rozwiązań w życiu lokalnej wspólnoty. Kluczem pozostaje modlitwa osobista.