Niedziela Chrystusa Króla Wszechświata;
Ewangelia według św. Łukasza 23, 35-43

Uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata jest obchodzona w ostatnią niedzielę roku kościelnego, a rok ten przeżywany w liturgii streszcza historię zbawienia.

Rozpoczęła się ona wraz ze stworzeniem świata i człowieka, a swój szczyt osiągnęła w życiu, śmierci i w zmartwychwstaniu Jezusa. Greckie słowo Chrystus jest odpowiednikiem hebrajskiego Mesjasz i oznacza pomazańca, namaszczonego. W znaczeniu starotestamentalnym odnosiło się ono zarówno do króla, kapłana, jak i proroka. Władza królewska Jezusa Chrystusa pochodzi nie z wyboru ludzkiego, lecz z samej Jego istoty jako Syna Bożego. Ogłosił to sam Bóg Ojciec, mówiąc: To jest mój Syn umiłowany, w którym mam upodobanie, Jego słuchajcie! (Mt 17, 5). Bóg wskrzesił Jezusa z martwych i posadził Go po swej prawicy na wyżynach niebieskich i wszystko poddał pod Jego stopy (por. Ef 1, 20-22).

W starożytnej ikonografii chrześcijańskiej Jezus Chrystus Król jest przedstawiany jako Pantokrator, czyli Wszechwładca, zasiadający na tronie, mający ziemię za podnóżek lub trzymający glob ziemski w dłoni. Tak też wielokrotnie ukazuje Go Apokalipsa, ostatnia księga Biblii, jako zasiadającego na tronie, któremu całe stworzenie oddaje cześć. Ewangelie zaś ukazują inny wymiar królowania Chrystusa, kiedy ubiczowany, ukoronowany cierniami odpowiada na pytanie Poncjusza Piłata: Czy Ty jesteś Królem? - Jestem Królem. Królestwo moje nie jest z tego świata (por. J 18, 33-40). Na krzyżu Chrystusa widniał napis: Jezus Nazarejczyk Król Żydowski (J, 19,19), a ukrzyżowany z Nim „dobry łotr” prosił tuż przed śmiercią: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa (Łk 23,42).

Ewangelia na uroczystość Chrystusa Króla ukazuje, że w najgłębszym chrześcijańskim sensie panować znaczy służyć, a nawet znaczy oddać życie za innych. Pierwsze i ostatnie słowa Jezusa na krzyżu skierowane są do Boga Ojca. Jezus prosi Go o przebaczenie dla tych, którzy Go krzyżują, a jednocześnie oddaje w ręce Boga Ojca swoje życie. Z wysokości krzyża, jakby ze swego tronu, Jezus dokonuje sądu nad nieprzyjaciółmi, tj. przebacza im i daje udział w swoim królestwie złoczyńcy. Zbawiciel używa swojej władzy do służenia, a jedyną Jego władzą jest kochać aż po śmierć! Tak więc Jezus na krzyżu wszystkim ofiarowuje zbawienie, a Jego królowanie objawia łaskę i miłosierdzie Boga! Jezus Chrystus jest Synem Boga równym Ojcu i On nie sądzi, nie potępia, ale przebacza i oddaje życie za braci. W ten sposób jedna nas z Bogiem Ojcem, Panem życia.

W świętowaną dziś uroczystość trzeba nam patrzeć na Ukrzyżowanego, bo tam jest początek naszej mądrości. Na krzyżu widzimy Jezusa takim, jaki On jest w swej istocie, a jest Miłością bez granic, kochającą grzeszników; i wtedy czujemy się kochani i przyjęci. Nie można oderwać Jezusa od krzyża, bo to znaczyłoby odebrać Mu Jego chwalę! Wpatrując się w Jezusa na krzyżu, poznajemy, kim jest Bóg i czym jest Jego zbawienie. A jest ono łaską i miłosierdziem, i życiem wiecznym dla nas.