Powszechna na kwiecień:

Aby rządzący promowali ochronę świata stworzonego i sprawiedliwy podział dóbr i zasobów naturalnych.

Temat powraca. Najpierw chodziło o zgodne z zasadami sprawiedliwości i solidarności wykorzystanie dóbr ziemi (2007), o ochronę bogactwa świata stworzonego i jego dostępność dla wszystkich (2011), o szacunek dla przyrody wynikający ze świadomości, że całe stworzenie jest dziełem Boga, powierzonym ludzkiej odpowiedzialności (2013).

Bóg przeznaczył ziemię z jej bogactwami, do użytkowania wszystkim ludziom i wszystkim narodom – uczy Sobór Watykański II (Gaudium et spes, 69). W nawiązaniu do tego bł. Jan Paweł II zwrócił uwagę na związek między życiem ludzi a ich naturalnym środowiskiem i wzywał do budzenia „świadomości ekologicznej” (Przesłanie na Światowy Dzień Pokoju 1990). Jego poprzednicy wskazywali na zagrożenia wynikające z rabunkowej eksploatacji przyrody. Pisał o tym Paweł VI (1971) przy okazji 25-lecia wydania encykliki Rerum novarum Leona XIII. Benedykt XVI w Orędziu na Światowy Dzień Pokoju 2009 ostrzegł, że mieszkańcy wielu rejonów ziemi doświadczają ubóstwa z powodu zanieczyszczenia naturalnego środowiska i niesprawiedliwego podziału dóbr naturalnych.

Problem narasta. Chcesz pokoju, chroń przyrodę i dąż do sprawiedliwości! – to zasada dla wszystkich aktualna. Wierzący postrzegają rzeczywistość jako dzieło Stwórcy i Odkupiciela, który przez Syna swego zechciał pojednać wszystko z sobą (por. Kol 1, 20). Bóg-Człowiek dał swojego Ducha, by prowadził ludzkość do „nowego nieba i nowej ziemi” (por. 2 P 3, 13), gdzie zapanuje sprawiedliwość i pokój. Naszym zadaniem jest chronić świat stworzony przez Boga i zabiegać o sprawiedliwość społeczną, by się przyczynić do pokoju. To naglący postulat do spełnienia. Ojciec Święty prosi nas o modlitwę, by i rządzący promowali ochronę świata stworzonego oraz sprawiedliwy podział dóbr i zasobów naturalnych.

Ewangelizacyjna na kwiecień:

Aby Zmartwychwstały Pan napełnił nadzieją serca osób doświadczanych przez ból i chorobę.

Zmartwychwstanie zabitego na krzyżu i złożonego w grobie Jezusa jest wydarzeniem jedynym w historii ludzkości. Tylko Bóg-Człowiek wstał z grobu, by już więcej nie umierać. Powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi, poucza św. Paweł (zob. Rz 14,9; 5,5). W ten sposób dopełnił tajemnicę Wcielenia, stając się dla ludzi uwolnionych od grzechu pierworodnego i jego skutków źródłem nadziei, która nie zawodzi. Wiara w Syna Boga i Maryi pozwala ochrzczonym przetrzymać nawet wielkie utrapienia. Zmartwychwstały Pan daje nadzieję na życie po śmierci ciała i siłę do przetrzymania „małych śmierci” – życiowych porażek i wszelkiego rodzaju cierpienia. Bóg stał się człowiekiem, by człowiek stał się Bogiem (św. Atanazy).

Znosić – nie dać się pokonać przez trudności – to wymodlona zdolność; przyjąć ciężar i wznieść go ku górze, by nie przygniótł. Wierzący w Jezusa posiada moc wznosić ramiona do Boga, by wytrwać w cierpieniu – mówił 24 III 2013 r. papież Franciszek podczas rannego rozważania w kaplicy Domu św. Marty. To istota nadziei dla osób doświadczanych przez ból i chorobę. Prośmy Boga, by wypełniła ona serca cierpiących, bo w nim zbiega się wszystko, czego doświadcza osoba w swej duszy i ciele. W próbie cierpienia emocjonalnego, moralnego, psychicznego i fizycznego nadzieja jest jedynym oparciem. Pragnieniem Jezusa jest uwolnienie wierzących od lęku wywołanego doświadczeniem bólu w chorobie. Niech się nie trwoży serce wasze, ani się nie lęka. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! (J 14, 1). Przytulmy siebie i naszych chorych do Serca Zbawiciela, który wzywa: Przyjdźcie do Mnie, którzy utrudzeni i  obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię (Mt 11, 28).