Akt przyjęcia chrztu przez Mieszka I, jego dwór i wojów to pierwszy krok na drodze do chrystianizacji podległego mu ludu, od czego nie mogło być już odwrotu. Była to droga wyboista, z niezliczonymi przeszkodami – proces wszczepiania naszych przodków do wspólnoty Kościoła powszechnego rozłożony na dziesięciolecia, a nawet dłużej.

Gdy w 1947 r. komuniści ogłosili amnestię, według wspomnień partyzantów niepodległościowego podziemia do mjr. Hieronima Dekutowskiego „Zapory” miał przyjść kpt. Zdzisław Broński „Uskok” z pytaniem, co robić w tej sytuacji. „Zapora” miał odpowiedzieć: Zdzisiu, amnestia jest dla bandytów, a my jesteśmy Wojsko Polskie.

Praktyka rozpoznawania znaków czasu sięga najdawniejszej tradycji chrześcijańskiej. Ma ona swoje korzenie w Piśmie Świętym (np. Łk 12, 54-57).

Litwa kojarzy się najczęściej z Ostrą Bramą w Wilnie, zamkiem w Trokach czy słynną Górą Krzyży. Jednak 38 km od granicy z Polską, w południowej części państwa, znajduje się 50-tysięczne miasto Mariampol.

W ciepłą sierpniową noc na ul. Kopernika w Krakowie, stanęliśmy z plecakami po brzegi wypełnionymi kredkami, blokami, zeszytami i ruszyliśmy w drogę. Kolejna noc to już kairski balkon, gdzie pełni wdzięczności między meczetem a kościołem uwielbialiśmy Boga.