Urodziłem się w zamierzchłych czasach - 12 marca 1934 roku - w niecce sandomiersko-kolbuszowskiej, w uroczej wiosce galicyjskiej o pięknej nazwie Trzeboś, która ma własną rzekę - Trzebośnię albo Trzebośnicę - bieg swój rozpoczynającą na granicy między Trzebosią a Zalesiem. a wpływającą prosto do Sanu. Moja rodzinna wioska ma od roku 1773 własny kościół parafialny pod wezwaniem Bożej Opatrzności, własnego księdza proboszcza, a kiedy byłem wesołym dziecięciem, miała nawet własnego wójta. Ta wioska ma dwie cechy znamienne.

W styczniowym Posłańcu na stronie tytułowej umieszczono wizerunek Serca Pana Jezusa zmarzniętego i pokrytego śniegiem. Zawiera on w sobie wyraźnie przesłanie symboliczne. Zachęcamy Czytelników, by podzielili się swoją refleksją na ten temat. Jednym to zdjęcie się podobało, bo dobrze oddaje klimat zimy. Drugim "serce zamarzło" na widok tak "zimnego" Jezusa. Ale byli też tacy, którzy odczytali to zdjęcie w kategoriach symbolu. Ktoś stwierdził, że taki zimny i smutny Jezus wyraża duchowy stan dzisiejszego człowieka. Dla niego Jezus często jest daleki od nurtu codziennego życia.

Komplementarność rozumu i wiary

Kluczowe pytanie brzmi: gdzie można znaleźć etyczne podstawy dla wyborów politycznych?
Tradycja katolicka utrzymuje, że obiektywne normy rządzące prawym działaniem są dostępne dla rozumu niezależnie od treści Objawienia. Zgodnie z takim rozumieniem rola religii w debacie politycznej polega nie tyle na dostarczaniu tych norm, tak jakby nie mogły być one znane niewierzącym - a tym mniej na proponowaniu konkretnych rozwiązań politycznych, które znajdują się całkowicie poza kompetencjami religii - ale raczej na dopomaganiu w oczyszczeniu i rzucaniu światła na stosowanie rozumu do odkrywania obiektywnych zasad moralnych. Ta "korekcyjna" rola religii względem rozumu nie zawsze jest mile widziana, gdyż - po części ze względu na zniekształcone formy religii, takie jak sekciarstwo i fundamentalizm - może być ona postrzegana jako stwarzająca poważne problemy społeczne.