B^erē’šit bārā ^‘Elōhîm ēt haššāmajim w^eēt hā’ārec. w^e hā’ārec hājtā tōhû wābōhû. w^ehōšek ’al p^enê t^ehôm w^erûah ‘^Elōhîm m^erahepet ’al p^enê hammājim. Takimi to niezwykle uroczystymi słowami podanymi w świętym języku hebrajskim rozpoczyna się całe nasze Pismo święte.

Pewien rabbi dłonie swoje podniósł wysoko przed oczy, jakby je chciał dokładnie widzieć, i tak powiedział do swoich uczniów:
— Jakże dziwnym narzędziem są ludzkie ręce! Mogą pieścić i przyjemność sprawiać, ale mogą także ranić, a nawet zabijać. I w te przedziwne ludzkie ręce złożył Najwyższy — błogosławione niech będzie Jego Imię — najpiękniejszy skarb: swoje Dziesięć Słów, te Dziesięć Słów, które sam ułożył i dla Mojżesza, sługi swego, na tablicach kamiennych wypisał. I odtąd te ludzkie dłonie mogą pieścić Dziesięć Słów Elohim S^ebaoth, mogą im przyjemność sprawiać, ale mogą je też ranić, a nawet zabijać.

Powiedziałem poprzednim razem, że poważany w Aleksandrii kapłan imieniem Ariusz w swoich popularnych kazaniach zaczął odmawiać Bóstwa Jezusowi Chrystusowi i że swoje twierdzenia oparł na pozornie bardzo dobrych podstawach filozoficznych i teologicznych. Wyszedł on mianowicie stąd, że ponieważ istnieje tylko jeden jedyny Bóg niewypowiedziany, niezrodzony, nie mający żadnego początku i żadnego złożenia, a zatem niezmienny, nikt inny poza Nim nie może mieć takich właściwości.

Zazwyczaj w bardzo wczesnym dzieciństwie ochrzczeni zostaliśmy wszyscy w imię Ojca i Syna, i  Ducha Świętego, czyli w imię Trójcy Przenajświętszej^[1], ale po raz pierwszy nie wtedy zetknęliśmy się z przedziwną tajemnicą Trójcy Przenajświętszej, już bowiem jako stworzenia wyszliśmy ze świętych rąk Boga w Trójcy Przenajświętszej Jedynego. W chwili chrztu świętego ręce Trójcy Przenajświętszej dotknęły nas po raz drugi i obdarzyły życiem nadprzyrodzonym, czyli łaską uświęcającą i darem świętości, której jest ona ożywczym źródłem.

Sobór Laterański IV, który obradował w roku 1215, pozostawił nam takie zdanie: "Całą mocą wierzymy i bez zastrzeżenia wyznajemy, że jeden tylko jest prawdziwy Bóg, wieczny, nieskończony, niezmienny, niepojęty, wszechmocny i niewymowny, Ojciec i Syn, i Duch Święty: trzy Osoby, ale jedna istota, jedna substancja, czyli natura, całkowicie prosta"^[1].