4. Niedziela zwykła;
Ewangelia: Mt 5, 1-12

Pewien mędrzec przybył w okolice jakiejś wsi i rozłożył się pod drzewem. Nagle przybiegł do niego jeden z mieszkańców osady i rzekł: Daj mi drogocenny kamień! Mędrzec poszukał w torbie i wydobył kamień.

Prawdopodobnie chodzi o to – rzekł, dając kamień wieśniakowi. – Oczywiście możesz go sobie zatrzymać. Człowiek patrzył na kamień ze zdumieniem. Był to diament, być może największy diament świata. Wziął go i odszedł. Przez całą noc przewracał się na łóżku, nie mogąc zasnąć. Następnego dnia o świcie pobiegł obudzić mędrca i rzekł mu: Daj mi bogactwo, które pozwala ci z taką łatwością pozbyć się tego diamentu! (Anthony De Mello, Śpiew Ptaka).

Błogosławieni, a więc szczęśliwi – mówi Jezus o tych, których my często uważamy za nieszczęśliwych i którzy być może też się tak postrzegają. W powszechnym przekonaniu, szczęśliwym człowiekiem jest bogacz, zamożny, szanowany, zdrowy. Według Jezusa szczęśliwym jest ubogi, pokorny itp. Zdajemy sobie sprawę, że jest to radykalne odwrócenie wartości. Stajemy wobec dylematu: Kto ma rację? Moja intuicja, przekonanie, pragnienie czy też Jego słowa, świadectwo, mądrość?

W Ćwiczeniach Duchownych św. Ignacy przedstawił cel, perspektywę życia człowieka: Człowiek ma korzystać z rzeczy w takiej mierze, w jakiej mu one pomagają do jego celu, a znów w całej tej mierze winien się od nich uwalniać, w jakiej mu przeszkadzają do tegoż celu. Pismo Święte opisuje to w następujący sposób: Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł? Pytamy siebie: Co bardziej pomaga mi zrealizować cel mojego życia? Na co dzień doświadczamy, jak trudno – niezależnie od stanu posiadania – zachować postawę wolności i przyjęcia, że tylko taka droga pozwoli mi zrealizować siebie, a tym samym doprowadzi do spotkania z Jezusem tutaj na ziemi, a kiedyś tam w niebie.