Przemienienie Pańskie;
Ewangelia według św. Mateusza 17, 1-9

Historia zbawienia i chrześcijaństwa nie jest teorią, składa się z wydarzeń, w których Bóg objawia się w swojej miłości.

Dlatego niezmiernie ważne jest rozumienie wydarzeń historycznych i umiejętność ich właściwej interpretacji. Przemienienie Pańskie jest wielką pomocą, którą Bóg daje Apostołom, ale także nam, abyśmy mogli właściwie zrozumieć i interpretować naszą historię.

Ma ono miejsce w bardzo konkretnym kontekście historycznym. Jezus jest w drodze do Jerozolimy, gdzie ma być aresztowany, wyszydzony, skazany na śmierć i ukrzyżowany. Zna słabą wiarę swoich uczniów, dlatego bierze trzech najważniejszych Apostołów na bok i prowadzi ich na wysoką górę. Nawet miejsce Przemienienia ma wielkie znaczenie. Najważniejsze objawienia Boga Starego Testamentu miały miejsce na wysokich górach – góra Moria, góra Horeb i Synaj, góra Karmel. Już to jest znakiem dla Apostołów i dla nas, że wydarzy się tam coś bardzo ważnego. I rzeczywiście, jak mówi Ewangelista Mateusz, Jezus przemienia się na ich oczach: twarz Jego jaśnieje jak słońce, odzienie zaś staje się białe jak światło. Pojawiają się Eliasz i Mojżesz i rozmawiają z Jezusem. W Ewangelii Łukasza czytamy również, o czym rozmawiali, a mianowicie o Jego odejściu, którego miał dokonać w Jerozolimie (por. Łk 9, 31).

Wszystko to jest tak niesamowite, że Apostołowie nie wiedzą, co powiedzieć i zrobić. Pierwsze słowa Piotra brzmią: Rabbi, dobrze, że tu jesteśmy... Innymi słowy: „Czekaliśmy na coś takiego. To takie piękne. Obietnice Boga się spełniają, jesteśmy tacy szczęśliwi”. Chce zbudować trzy przybytki, jeden dla Jezusa, jeden dla Eliasza i jeden dla Mojżesza. Chce zatrzymać tę piękną chwilę... Ale chwila mija... Nadchodzi obłok, który przesłania ich wszystkich, a z obłoku słyszą głos mówiący: To jest mój Syn umiłowany, Jego słuchajcie. Później nie ma już nic niezwykłego – pozostaje tylko Jezus, jakiego znali, a On zabrania im opowiadać o wszystkim, co widzieli, dopóki nie zmartwychwstanie.

Jaki jest cel całego wydarzenia? Sens Przemienienia ukazuje nam prefacja na dzisiejsze święto, w której czytamy: On objawił swoją chwałę wobec wybranych świadków, a Jego ciało podobne do naszego zajaśniało niezwykłym blaskiem. W ten sposób umocnił serca uczniów, aby nie ulegli zgorszeniu krzyża, i w innym miejscu: wezwawszy na świadków Mojżesza i proroka Eliasza, upewnił nas, że przez cierpienie dojść możemy do chwały zmartwychwstania.

W Przemienieniu Pańskim objawiają się najważniejsze prawdy życia chrześcijańskiego. Bóg zna naszą słabość i dobrze wie, że każdy z nas w swoim życiu doświadczy krzyża. Dlatego chce nas przygotować i dać nam siłę, abyśmy, podobnie jak Apostołowie, nie ulegli zgorszeniu krzyża. Także my mamy swoje prywatne i wspólnotowe przemienienia Pana. Może niektórzy z was również przeżywają teraz takie chwile. Bóg nigdy nie pozostawia bez pomocy i przygotowania. Ważne jest, abyśmy pamiętali o tych szczególnych chwilach w naszym życiu teraz i zawsze. Pamiętamy je jako coś pięknego. Ale równie ważne jest to, jak je interpretujemy. Tak jak Piotr, jako chwilę szczęścia, którą należy zatrzymać. To typowe ludzkie podejście. Bóg jednak zamierzył w nich coś innego... Mianowicie wzmocnienie naszej wiary, abyśmy nie poddali się zgorszeniu naszego krzyża, abyśmy nie rozumieli naszych ciężkich doświadczeń jako ślepych ciosów losu i nie czuli się opuszczeni przez Boga. On chce, abyśmy wiedzieli, że zawsze jest z nami i że przez cierpienie z Chrystusem osiągniemy zmartwychwstanie.