28. Niedziela zwykła;
Ewangelia według św. Marka 10, 17-30

Słowo Boże zaprasza nas do refleksji nad sprawami życia doczesnego i wiecznego.

Szybko upływa nam życie, a z przemijania i liczenia naszych dni powinno zrodzić się poczucie odpowiedzialności, aby dobrze je przeżyć i należycie wykorzystać dany nam czas. Także i my zadajemy sobie to ważne pytanie, które nurtowało ewangelicznego młodzieńca: Co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?

Jezus odpowiada: trzeba zawsze zachowywać przykazania, zaangażować siebie i to, co posiadamy, do pomocy bliźnim, a znajdziemy szczęście teraz i w wieczności. Do każdego z nas jest skierowane wezwanie do umiejętnego, tj. uporządkowanego korzystania z ziemskich dóbr, aby one nie przysłaniały nam Boga i nie utrudniały osiągnięcia celu  ostatecznego, tj. naszego zbawienia.

Chrystusowe przypomnienie: Gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje, każe poważnie potraktować wszystko to, ku czemu skłania się nasze serce. Każdy z nas najlepiej wie, czym jest ono zafascynowane i zajęte i czy skarbem jest dla niego Bóg.

Uczniowie zdumieli się na słowa Jezusa: Jak trudno jest bogatym wejść do królestwa Bożego. My się nie zdumiewamy. Zazwyczaj myślimy, że nie jesteśmy bogaci i sądzimy, że do niczego nie jesteśmy przywiązani.

Jakże cenne są słowa Jezusa: u Boga wszystko jest możliwe. Zostały wypowiedziane po to, aby nie opanowało nas nigdy zwątpienie co do naszego zbawienia. To Jezus nam je wysłużył i ofiarował! To nie my się zbawiamy, lecz Bóg nas zbawia! Ten, kto ufa zbawczej mocy i odkupieńczej miłości Boga, osiągnie zbawienie!

Prosimy cię, Panie Jezu, tak umocnij naszą wolę, abyśmy byli gotowi  z ochotą iść za Tobą, a wówczas będzie nam dane to „stokroć więcej” w tym życiu i nieskończenie więcej  w przyszłym.