Uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki;
Ewangelia: Łk 2, 16-21

Święta Boża Rodzicielka, Matka Boga, Theotokos to tytuły odnoszące się do Maryi i ściśle wiążące się z propozycją, którą Bóg skierował do Niej, a Ona na nią odpowiedziała. Święty Augustyn pisał, że Maryja poczęła Chrystusa przez wiarę w swoim sercu, zanim poczęła Go fizycznie w swoim ciele.

My nie możemy naśladować Maryi w poczęciu Chrystusa w ciele, jednak możemy i powinniśmy Ją naśladować w poczęciu Go w sercu, to znaczy w wierze. Dla Maryi, podobnie jak dla nas, droga wybrana przez Boga była niezrozumiała, była tajemnicą, którą jednak Ona przyjęła. Tajemnicą było również odrzucenie przez ludzi tej drogi. Zdziwienie budzi z jednej strony, jak Bóg może w taki sposób się poniżyć, jak może wybrać ostatnie i zapomniane miejsce na świecie, jak może się posłużyć człowiekiem, a z drugiej strony, dlaczego ludzie nie chcą, czy też nie potrafią przyjąć tak wielkiego daru, który zresztą przez wieki był przepowiadany i wyczekiwany.

Może na niektóre wydarzenia z życia Maryi patrzymy przez pryzmat cudów, które miały Jej pomagać w drodze. Gdy jednak czytamy Ewangelię, dostrzegamy zwyczajność i wyzwanie. Patrząc na Maryję, widzimy Jej zdziwienie, zaniepokojenie, niepewność, poszukiwanie czy wreszcie próbę zawrócenia Jezusa z Jego drogi. W obliczu tych wszystkich doświadczeń Maryja przyjmowała postawę wyczekiwania i rozważania, która pozwalała Jej budować wiarę i zaufanie do Osoby nawet wtedy, gdy trzymała martwe ciało Jezusa w swoich ramionach.

O tym doświadczeniu pisze śp. ks. Jan Kaczkowski: Tymczasem nie możemy naszej religijności czy pobożności opierać na wrażeniach. Musimy starać się być od nich maksymalnie wolni. To, że Boga nie czuję, wcale nie oznacza, że On jest albo Go nie ma. Pomimo szalejących w nas emocji, musimy zrobić matematyczne założenie, że Pan Bóg zawsze jest po naszej stronie, że nas nie zostawił. Wszystko jedno, czy Go czujemy, czy nie. On zawsze stoi przy nas ze swoją miłością… Pan Bóg jest i chce naszego dobra bez względu na wszystko.