11 kwietnia 2014 r. minęło sto lat od narodzin dla nieba bł. Heleny Guerry (1835- 1914). Wspominamy ją nie tylko z okazji rocznicy śmierci, lecz także ze względu na ogromną rolę, jaką odegrała w odnowie nabożeństwa do Ducha Świętego w Kościele.

Helena Guerra urodziła się w Lukce – średniowiecznym mieście we włoskiej Toskanii, w którym mieszkali również: św. Zyta (1218-1272), św. Jan Leonardi (1541-1609) oraz św. Gemma Galgani (1878-1903), mistyczka i stygmatyczka duchowo związana z rodziną zakonną pasjonistów.

Helena Guerra dorastała w rodzinie głęboko religijnej. Podczas długotrwałej choroby oddawała się medytacji Słowa Bożego i studium ojców Kościoła. W ten sposób ukształtował się jej właściwy obraz Pana Boga. W wieku 35 lat udała się do Rzymu. Nawiedziła tam groby męczenników w katakumbach, co sprawiło, że dojrzało w niej pragnienie życia konsekrowanego. W tym czasie obradował Sobór Watykański I, podczas którego została proklamowana konstytucja o wierze Dei Filius. Ujrzawszy papieża – bł. Piusa IX – Helena odczuła wielką potrzebę serca, by ofiarować za niego swoje cierpienia. W 1882 roku, po doświadczeniu ciemnej nocy ducha i doznaniu łask mistycznych, podjęła decyzję o założeniu Zgromadzenia Sióstr Świętej Zyty, którego celem stało się kulturalne i religijne wychowanie młodzieży. Wtedy także jej umiłowaną uczennicą została Gemma Galgani. W 1886 roku Helena poczuła wewnętrzne przynaglenie, aby rozpowszechniać w Kościele nabożeństwo do Ducha Świętego. Dlatego pisząc listy do papieża Leona XIII, zachęcała go, by zapraszał chrześcijan do odkrywania życia według Ducha. Biskup Rzymu pod wpływem słów mistyczki sporządził dokumenty, które rzec można, odkrywają na nowo Ducha Świętego we współczesności (są nimi: breve Provida Matris Charitate z 1895 roku, encyklika Divinum illud munus z roku 1897 oraz list do biskupów Ad fovendum in chri stiano populo z 1902 roku). Po napisaniu encykliki papież zmobilizował Helenę, aby kontynuowała swój apostolat. Zmienił też nazwę zgromadzenia na Oblatki Ducha Świętego.

Pod wpływem spotkań ze Słowem Bożym Helena głębiej zrozumiała, co działo się w Wieczerniku. Tam bowiem Jezus stał się ofiarą za grzechy ludzi, tam też ustanowił Eucharystię – sakrament miłości, tam wreszcie ukazał się po zmartwychwstaniu, by w końcu zesłać Ducha Świętego na rodzący się Kościół. Ten największy dar od Boga otrzymujemy w momencie chrztu świętego i bierzmowania, uzyskując rozgrzeszenie w konfesjonale czy w pełni uczestnicząc w Eucharystii. Pan Jezus udziela nam Ducha Świętego przede wszystkim przez sakramenty, także podczas modlitwy, gdy Go o to prosimy.

W taki to sposób bł. Helena dała początek „Wieczernikowi Powszechnemu” jako ruchowi modlitwy do Ducha Świętego. Umarła 11 kwietnia 1914 roku (dokładnie 11 lat od dnia śmierci św. Gemmy – również w Wielką Sobotę), z pragnieniem w sercu, by ujrzeć chrześcijan świadomych obecności i działania Ducha w duszach wiernych, warunku koniecznego dla prawdziwej odnowy oblicza ziemi. Święty Jan XXIII, wynosząc 26 kwietnia 1959 roku do chwały ołtarzy swoją pierwszą błogosławioną, słusznie nazwał ją apostołką Ducha Świętego czasów współczesnych.