Ogólna na kwiecień:

Aby Pan pobłogosławił pracy rolników obfitymi plonami i aby narody bogate były bardziej wrażliwe na dramat głodu w świecie.

Na Światowym Szczycie Żywnościowym w roku 1996 kraje bogate zobowiązały się zmniejszyć do roku 2015 globalne rozmiary głodu o połowę. Niestety, wbrew tym ambitnym deklaracjom liczba głodujących na świecie wzrosła - dziś wynosi 820 milionów.

Przyczyn tego wzrostu jest kilka. W wielu krajach, zwłaszcza w tych niezamożnych, ludność zamieszkująca wsie - a więc produkująca żywność! - jest pogrążona w ubóstwie większym niż pozostała część obywateli. Sytuację rolników pogarsza niesprawiedliwość ukryta w strukturach gospodarczych, brak środków finansowych, wymogi konkurencyjności, katastrofy naturalne, a na domiar złego wdraża się tam nietrafione programy naprawcze, wymyślone przez niekompetentnych lub skorumpowanych urzędników rządowych. W ostatnich dziesięciu latach w samych tylko Indiach około 150.000 rolników popełniło samobójstwo z powodu niemożności spłacania kredytów, jakie musieli podjąć, by sprostać wymaganiom rynku. Kraje bogate są w stanie chronić własną produkcję rolną, czego nie są w stanie czynić rządy krajów ubogich.

Sytuacja ta jest przyczyną wielkiej troski Ojca Świętego, toteż wzywa on do modlitwy wstawienniczej w intencji ludzi głodujących. Benedykt XVI wysyła też apele do rządzących państwami, aby podjęli oni bardziej skuteczne działania na rzecz zaradzenia temu dramatowi, np. poprzez techniczne i prawne wsparcie pracujących na roli, tak by umożliwić im modernizację produkcji oraz sprzedaż własnych produktów za godziwą cenę. Obecnie możliwe jest zwiększenie produkcji żywności dzięki nowoczesnej metodzie jej przetwarzania. Nadal występuje jednak problem z dostępem zainteresowanych do nowych technologii produkcji, a także z dystrybucją produktów rolnych - prawa rządzące rynkiem międzynarodowym nie powinny być niekorzystne dla lokalnych producentów żywności, nie powinny ograniczać konkurencyjności ich produktów.

Misyjna na kwiecień:

Aby chrześcijanie, pracujący na terytoriach, gdzie ubodzy, kobiety i dzieci żyją w tragicznych warunkach, byli znakiem nadziei przez dawanie świadectwa Ewangelii i solidarności.

Kwietniowa intencja misyjna wskazuje na szczególną bliskość Ojca Świętego z tymi, którzy podjęli trud ewangelizacji tam, gdzie ludzie są udręczeni katastrofami, spowodowanymi przez susze czy powodzie, przez zbrojne konflikty, które sieją śmierć i wymuszają opuszczanie rodzimych siedzib, a także przez niesprawiedliwość i brak bogactw naturalnych.

Jak zawsze, w sytuacjach kryzysowych ofiarami są najubożsi i najsłabsi, zwłaszcza kobiety i dzieci. Tą swoją inicjatywą Papież daje do zrozumienia, że Kościół chce, aby ci "misjonarze Bożego miłosierdzia" ukazywali - przez gesty konkretnej miłości - szczególną przychylność Boga wobec ludzi najbardziej cierpiących. Życie kapłanów, osób konsekrowanych, katechistów i całych wspólnot kościelnych powinno być jednym wielkim świadectwem solidarności i przejawem miłości Boga do Jego dzieci - tych najbardziej dotkniętych cierpieniem.

Mamy zapewnić duchowe wsparcie tym, których powinnością jest dawanie świadectwa ludziom "żyjącym w tragicznych warunkach", tak by ich działanie wynikało z wiary i czynnej miłości, a nie z ideologii zmierzającej do »naprawiania świata«.

Podczas pielgrzymki do Peru (5 II 1985) Jan Paweł II zwrócił się do ubogich tego kraju słowami: "Zaraz na początku chcę powiedzieć, że podziwiam i popieram bezinteresowny trud waszych kapłanów, zakonnic i zakonników oraz osób świeckich, którzy - za przykładem Jezusa i w łączności z całym Kościołem - oddani są posługiwaniu wam i niesieniu pomocy. W ten sposób dają świadectwo o Chrystusie, który - będąc bogaty - dobrowolnie stał się ubogim, narodził się w ubóstwie żłobu i stajni, ubogim głosił uwolnienie, utożsamił się z pokornymi, z ich grona wezwał ludzi po pójścia za Nim oraz im obiecał swoje Królestwo".