Uroczystość Trójcy Przenajświętszej
Ewangelia: J 3, 16-18

Punktem Omega, do którego zmierza świat i człowiek, jest Bóg, Trójca Święta. Boga nikt nigdy nie widział – napisał św. Jan (J 1, 18). Niewątpliwie jest to poważna trudność życia duchowego.

Trójca Święta jest tajemnicą, przed którą człowiek może tylko zamilknąć i stanąć w pokorze, na klęczkach. Nigdy tu, na ziemi nie będziemy mogli powiedzieć, że znamy Boga. Ks. Jan Twardowski twierdzi: To, co zrozumiałeś, to już nie jest Bogiem.

Jednak świadomi ludzkich ograniczeń, możemy otworzyć się na słuchanie Jezusa. Wsłuchując się w Jego słowa, wyczuwamy, że Bóg nie jest „samotny”, ale stanowi wspólnotę Osób. Boga Ojca łączy z Synem głęboka relacja, więź, miłość, czyli Duch Święty. Mówiąc potocznie, w Bogu również mają miejsce relacje, na niewyobrażalnym dla nas poziomie duchowym. Trzy Osoby Boskie oddają się wzajemnie sobie i komunikują między sobą. Jest to głębia ich istoty: relacje, dzielenie, dawanie, miłość.

Trójca Święta jest tajemnicą wnętrza, tajemnicą spotkania, tajemnicą wspólnoty (J. Guillet). Dlatego Bóg „zapragnął podzielić się” miłością z człowiekiem. Jesteśmy stworzeni na podobieństwo Trójcy Świętej. Więź Ojca i Syna w Duchu jest odbita w naszych sercach. Gdy „gubimy”, „zamazujemy” obraz Boga, Jego miłość, Bóg poszukuje dróg zbawienia. Daje to, co dla Niego najcenniejsze, swego Jednorodzonego Syna. Z głębi miłości, dzielenia, dawania Boga wypływa zbawienie. Miłość Boga do nas jest odbiciem miłości, która stanowi samą Jego istotę.

Jakie znaczenie ma Trójca Święta w moim życiu duchowym? Jakie znaki i wydarzenia w ciągu dnia w sposób szczególny przypominają mi o Trójcy Świętej? Czy czuję się dzieckiem Boga Ojca, przyjacielem Jezusa Chrystusa i uświęconym w miłości Ducha Świętego?