Wniebowstąpienie Pańskie;
Ewangelia według św. Marka 16, 15-20

Wniebowstąpienie zamyka relację o życiu ziemskim Jezusa. Dzisiejsza Ewangelia nie daje szczegółowego opisu tego wydarzenia, tylko o tym napomyka jakby mimochodem.

Natomiast słyszymy w niej o misji danej przez Jezusa Apostołom tuż przed Jego wniebowstąpieniem. Pan Jezus mówi im: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! Posyła ich więc nie tylko do znanych im miejsc, lecz chce, by jego Ewangelia dotarła wszędzie, na cały świat i do każdej osoby. Kto uwierzy w to, co będą przepowiadali, i w wyniku tego przyjmie chrzest, ten będzie zbawiony. Kto im nie uwierzy, ten będzie potępiony. Warunkiem zbawienia nie jest sam chrzest, lecz związane z nim uwierzenie w głoszoną Ewangelię.

Czy w pełni uwierzyliśmy w głoszoną nam Ewangelię? Czy przeżywamy naszą wiarę we wspólnocie braterskiej, pogłębiając ją poprzez liturgię oraz modlitwę osobistą? Jak wypełniamy tę naszą misję głoszenia przyjętej przez nas Ewangelii?

Po daniu Apostołom misji Pan Jezus wypowiada mocne słowa na temat tego, czym się będzie objawiało w ludziach owo uwierzenie głoszącym Ewangelię. Stwierdza, że towarzyszyć im będą pewne mocne znaki. Będą oni w imię Jezusa wyrzucać złe duchy, czyli otrzymają ten dar, jakiego Jezus udzielił wcześniej swoim Apostołom. Będą także mówić nowymi językami, co może oznaczać dar języków, o którym naucza Paweł w swoich Listach. Jeszcze bardziej zaskakujące jest stwierdzenie, że węże brać będą do rąk, co się zweryfikowało u św. Pawła na Malcie, gdzie nic mu się nie stało mimo ukąszenia przez jadowitą żmiję. I Jezus twierdzi także, że jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im to szkodzić. Na koniec obiecuje, że będą kłaść ręce na chorych, i ci odzyskają zdrowie, co też się potwierdzało w życiu Kościoła opisanym w Dziejach Apostolskich.

Czy dostrzegamy te znaki dziś w życiu Kościoła? W czym potwierdza się fakt, że Jezus nadal zbawia całego człowieka, wyzwalając go z chorób i ze zniewoleń duchowych? Jaka jest nasza wiara w uzdrawiającą moc sakramentów?

Kiedy Pan Jezus został wzięty do nieba, Apostołowie poszli i głosili Ewangelię wszędzie, a On współdziałał z nimi i potwierdzał ich naukę znakami, które jej towarzyszyły, a które sam wcześniej zapowiedział. Dziś głoszenie Ewangelii dalej się odbywa i trzeba by zapytać, jakie dziś znaki potwierdzają naukę przez nas głoszoną. A jeśli tych znaków nie dostrzegamy, to czyja w tym wina i czy to nie powoduje, że wiara nasza jest dziś słaba i powierzchowna?

Prośmy Jezusa, byśmy potrafili we właściwy sposób podjąć Jego misję głoszenia tego, czego sami doświadczamy w bliskości z Nim. Poprośmy, by doświadczanie Jego bliskości objawiło się nie tylko w naszym głoszeniu Ewangelii, ale i w znakach, jakie temu będą towarzyszyły. Prośmy o głębszą wiarę w moc sakramentów, z których korzystamy.