26. Niedziela zwykła;
Ewangelia według św. Łukasza 16, 19-31

Jaką moc ma jedna kropla wody? …niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu.

Kropla, która drąży skały!

Kropla bogactwa. Kropla ubóstwa. Kropla ostrzeżenia. Kropla upomnienia. Nie, my chcemy wiader, cystern, rzek czy wręcz oceanów. Jeśli „gubimy się” przy kropli, to kto zobaczy (dostrzeże) ocean? Nie da się!

Krótkowzroczność nas zabija! Trzymamy tak blisko oczu, że nic nie widzimy ani na kartce, ani poza nią.

Kropla krwi… łza też jest kroplą. Łza matki i ojca. Łza dziecka. Łza duszpasterza. Zdolność do takiej łzy (a dalej do takiej kropli krwi) ma tylko ten, kto nie oślepł na świat. Pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił oślepł. Wysechł na wiór. Niepostrzeżenie. Powoli. Aż po śmierć. Już za późno, bo przepaść nie do przebycia.

Nie chodzi o wylanie wiadra, a o kroplę po kropli. Nie trzeba czekać na suszę – trzeba podlewać systematycznie, powoli. Kropla po kropli. Lepiej codziennie niż raz na miesiąc czy raz na rok. Czy Łazarz chciał usiąść z bogaczem do stołu? Czy chciał cysternę wody? Czy chciał wejścia do spiżarni? Nie! On pragnął nasycić się odpadkami ze stołu bogacza. Ile to razy kropla traktowana jest za odpadek?! Co z tego wynika? Do czego to prowadzi? Kto nie umie dostrzec i ucieszyć się kroplą, ten będzie umiał zanurzyć się w morze?

Oślepł bogacz…

Święta s. Faustyna pisała w Dzienniczku: O Jezu, pomnij na gorzką mękę swoją i nie dozwól, aby ginęły dusze odkupione tak drogocenną krwią Twoją najświętszą. O Jezu, kiedy rozważam tę wielką cenę krwi Twojej, cieszę się z jej wielkości, bo jedna kropla wystarczyłaby za wszystkich grzeszników. Chociaż grzech jest przepaścią złości i niewdzięczności, jednak cena jest położona za nas nigdy nieporównana (Dz 72). Jezus mówił do niej: Córko, kiedy przystępujesz do spowiedzi świętej, do tego źródła miłosierdzia Mojego, zawsze spływa na twoją duszę Moja krew i woda, która wyszła z serca Mojego, i uszlachetnia twą duszę. Za każdym razem, jak się zbliżasz do spowiedzi świętej, zanurzaj się cała w Moim miłosierdziu z wielką ufnością, abym mógł zlać na duszę twoją hojność swej łaski (Dz 1602).

Za każdym razem, gdy przystępujemy do spowiedzi świętej… tyle kropel na nas już spłynęło. Zbawienie stało się moim udziałem. Napojony.

Kropla, łza, a więc i okruch. Przyklękajmy, zanim przyjmiemy do serca… to wyraz szacunku. To znak dla mnie. Kropla wystarczy. Okruch wystarczy. Kto spożywa ten Chleb, będzie miał życie wieczne. Nasycony.

Przepaść ogromna została wypełniona… już nie zionie! Syn przyszedł do każdego brata. Mamy słowo Boże, mamy Eucharystię, mamy sakrament – nie słuchając Go, nie przyjmując Jego Ciała, wystawiamy się na wielkie ryzyko wyschnięcia na wiór.