Królestwo Boże urzeczywistnia się stopniowo, w miarę jak ludzie uczą się kochać, przebaczać i służyć sobie wzajemnie. (Jan Paweł II)

Po przeczytaniu fragmentu Ewangelii (Mt 13,44-46) rozpocznij w skupieniu spotkanie modlitewne z Bogiem. Uczyń to w miejscu, które cię wycisza, uspokaja, i proś o światło Ducha Świętego podczas modlitwy.

Rozważ sytuacje dwóch osób: rolnika i poszukiwacza pereł. Przyjrzyj się ich zachowaniu i pracy. Pierwszy znalazł się w zaskakującej sytuacji, gdy wykonywał swe codzienne obowiązki. On nie poszukiwał skarbu. Ciężko pracując na roli, odnalazł go przypadkiem. Rolnik ten jest określony w Ewangelii mianem pewien człowiek. Rozpoznał on wartość skarbu i ukrył go głęboko w ziemi, aby po jej nabyciu wydobyć go. Uszczęśliwiony sprzedał wszystko, co posiadał, aby kupić rolę.

Drugą postacią w przypowieści jest poszukiwacz pereł - kupiec, człowiek handlujący nimi, dobry znawca swego zawodu. Posiadał z pewnością bogatą kolekcję pereł. Był człowiekiem wytrwale poszukującym; całe życie spędził na szukaniu najcenniejszej perły. Aby móc nabyć tę wyjątkową perłę, przewyższającą pięknością wszystkie inne, w momencie, gdy na nią natrafił, podjął odważną decyzję, aby sprzedać wszystko, co miał (także perły posiadane dotychczas).

Decyzja

Rozważ zachowanie obydwu ludzi pod kątem dojrzałej, dobrej i szybkiej decyzji - sprzedaży wszystkiego, co posiadali, aby nabyć skarb. Obaj gotowi byli sprzedać wszystko. Rozważ ich trafną decyzję w płaszczyźnie wyboru rzeczy lepszej; dużo lepszej od tych, które dotychczas posiadali. W medytowanym fragmencie Ewangelii zauważ trzy znaczące słowa - jakby klucze do interpretacji i zrozumienia wspomnianej przypowieści: znaleźć, sprzedać i kupić. Są to istotne etapy w podejmowaniu trafnej decyzji. Medytując nad słowem Bożym, nie przeocz faktu, że Królestwo niebieskie w Mateuszowej przypowieści zostało porównane do skarbu i do człowieka poszukującego pięknych pereł, którego cechuje dynamizm w poszukiwaniu wartościowej rzeczy. Dwa obrazy: zakopanego skarbu i kupca poszukującego pięknych pereł - wyobrażają Królestwo niebieskie.

Spod znaku skarbu i perły

Rolnik znalazł skarb przez czysty przypadek, podczas wykonywania swych codziennych obowiązków; wiązało się to z krótką chwilą, nie było rezultatem długich poszukiwań. Podróżujący kupiec nie zadowolił się perłami, które miał już w pokaźnej kolekcji, ale szukał czegoś więcej. Natrafienie na wyjątkową perłę było owocem długich poszukiwań. We wspólnocie Kościoła są ludzie, których Bóg obdarowuje skarbem Królestwa niebieskiego w ich codziennym życiu, gdy się trudzą. Ale są i tacy, którzy ciągle poszukują drogocennej Perły - Chrystusa. Pan pozwala się im znaleźć, czasami po niemałym wysiłku. Objawia On im Siebie i swoje Królestwo.

Medytując zauważ charakterystyczną cechę obdarowanych ludzi - radość. Z radością poszedł, sprzedał wszystko, co miał. - napisał Ewangelista o szczęśliwym znalazcy skarbu. Kto posiadł perłę Dobrej Nowiny, ale nie znajduje w niej radości, powinien chyba wyzbyć się wszystkiego, aby docenić jej wartość i osiągnąć radość. A może w jego dłoniach zamiast tej drogocennej perły jest fałszywa? Trzeba więc - jak ludzie z przypowieści - należycie ją rozpoznać i dokonać odpowiedniego wyboru. Wszystko kosztuje; leniwi ludzie, jeżeli nie będą się trudzić, nie znajdą skarbu. Skarb i perłę trzeba odnaleźć i poświęcić wszystko, aby je posiąść.

Na zakończenie proś w modlitwie, abyś inwestował w wartości, które przekroczą z tobą bramy śmierci. Królestwo niebieskie jest skarbem nieporównywalnym z niczym innym. Kiedyś wszystko się skończy i wartość swą utraci, a ono pozostaje cenne na zawsze. Dokonaj dobrego wyboru, chociaż nie jest on łatwy. Królestwo niebieskie jest nadal skarbem - ukrytym nie w ziemi, lecz na ziemi, pośród ludzi. Ono nie lśni jak złoto, ale i tak cenniejsze jest od najwspanialszej perły. W świecie jest wiele rzeczy wartościowych, pięknych, pełnych uroku, ale Jezus wartością swą przewyższa je wszystkie. Trzeba tę Perłę - Jezusa - pokazywać innym i mówić o Niej, a zawsze znajdą się ludzie, którzy sprzedadzą wszystko, by ją posiąść. Cena będzie niemała, lecz życie udane.