2 września 2007 - XXII NIEDZIELA ZWYKŁA
O ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj

I czytanie (Syr 3, 17-18. 20. 28-29): Pokora wynika ze świadomości, że wielka jest potęga Pana; tylko Bóg jest wielki, potężny i wszechmocny, toteż o ile wielki jesteś, o tyle się uniżaj. Człowiek zdany jest na miłosierdzie i miłość Boga, zawsze może na Niego liczyć i całkowicie Mu zaufać. A zatem być pokornym to żyć w prawdzie. Ostatecznie pokora to sprawa miłości, swoje źródło ma w sercu; jest wyrazem prawdziwej mądrości ipragnieniem mędrca.

1 lipca 2007 - XIII NIEDZIELA ZWYKŁA
Ku wolności wyswobodzeni

I czytanie (1 Krl 19, 16. 19-21): Eliasz przekazuje Elizeuszowi swoją misję proroka. Elizeusz zrozumiał, co oznaczał gest narzucenia płaszcza. Chętnie pozwolił, by ogarnął go Duch Boży. Jego pożegnanie z rodziną było natychmiastowe i ostateczne. Parę wołów złożył na ofiarę, a na jarzmie ugotował ich mięso, na ucztę pożegnalną. Kogo Bóg powołuje do szczególnych zadań, ten musi wyrzec się samego siebie i opuścić wszystko, aby stać się wolnym, do dyspozycji Boga. Służba ta jest wymagająca, bo chodzi w niej o zbawienie lub potępienie wielu i o chwałę Boga.

6 maja 2007 - V NIEDZIELA WIELKNOCNA - Rok C 
Oto wszystko czynię nowe

I czytanie (Dz 14, 21-27): W czasie pierwszej podróży misyjnej św. Paweł i św. Barnaba założyli liczne gminy chrześcijańskie. Teraz ponownie je odwiedzają, zachęcając do wytrwania w wierze wśród wielu ucisków. Wszędzie ustanawiają starszych (prezbiterów), tworząc mocne podwaliny organizacyjne, dzięki czemu gminy te mogły istnieć samodzielnie i stawić czoło przyszłym niebezpieczeństwom. Struktura hierarchiczna, odpowiedzialne stanowiska i kierownictwo są nieodzowne, aby gminy chrześcijańskie mogły istnieć.

4 marca 2007 - II NIEDZIELA WIELKIEGO POSTU
Stójcie mocno w Panu!

I czytanie (Rdz 15, 5-12. 17-18): Bóg wyprowadził Abrahama z Ur, aby jego potomstwu dać ten oto kraj na własność iby ono było liczne jak gwiazdy. Z upływem czasu obietnica ta stawała się dla Abrahama źródłem dręczącego niepokoju. Patriarcha się starzał, a jak może narodzić się potomek z obumierającego ciała? Ale Bóg potwierdza swe obietnice, zawierając z nim przymierze. Odtąd wiara Abrahama była synowskim zawierzeniem - nadzieją wbrew nadziei.

1 stycznia 2007 - UROCZYSTOŚĆ ŚWIĘTEJ BOŻEJ RODZICIELKI MARYI
Rozpromienione oblicze Pana

Tekst I czytania (Lb 6, 22-27) zawiera słowa uroczystego błogosławieństwa synów Izraela. Błogosławieństwo udzielone przez człowieka to tylko słowo, wyraz życzliwości - nic więcej. Błogosławieństwo udzielone przez Boga daje życie, urodzaj; daje harmonię w przyrodzie i pokój między ludźmi. Od zarania dziejów Bóg błogosławił ludziom i zwierzętom. Bóg rozpromienia swe oblicze nad tobą, czyli otacza człowieka swoją opieką, wchodzi w trwałą wspólnotę z nim zarówno w jego życiu doczesnym, jak i po jego śmierci. Największym darem Boga dla człowieka jest Chrystus. Jest On i Słowem, i Łaską, i Pokojem! A błogosławieństwa i dobra, które Jezus przynosi ze sobą, są przeznaczone nie tylko dla synów Izraela, ale dla wszystkich narodów, rozsianych powszystkich krańcach ziemi.