2. Niedziela zwykła
Ewangelia: J 1, 29-34

Gdy Jan Chrzciciel zobaczył przechodzącego Jezusa, wydał świadectwo o Nim, które jest zwięzłą teologią Osoby Jezusa: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.

Słowa te wypowiada do dzisiaj każdy kapłan podczas Eucharystii, ukazując przełamaną Hostię. Świadectwo Jana zawiera pewien paradoks. Najpierw wyznaje Jezusa jako Bożego Baranka, a później stwierdza, że Go wcześniej nie znał. Słowa Jana zaskakują, gdyż był on kuzynem Jezusa. Starożytna tradycja mówi, że będąc dziećmi, spędzali wspólnie czas, bawiąc się. Później spotykali się zapewne wielokrotnie. Co więcej, Jan już w okresie prenatalnym rozpoznał Jezusa i ucieszył się z wizyty Maryi, która była w stanie błogosławionym (por. Łk 1, 44).

Jan znał wiele faktów z życia Jezusa, ale nie znał Jego samego. Istnieje różnica między znajomością faktów z życia osoby a poznaniem jej samej. Komputer i sieć internetowa umożliwiają dziś coraz lepsze poznanie każdego. Nie oznacza to jednak, że dzięki tym narzędziom docieramy do głębi. Jan poznał dogłębnie Jezusa, dopiero gdy zobaczył Ducha Świętego zstępującego i spoczywającego nad Nim. Duch Święty pozwala rozpoznawać prawdę o człowieku. Dopóki nie zobaczymy obecnego w nim Ducha, odbicia Boga, nie zrozumiemy go. Pozostaniemy na zewnątrz niego, nieświadomi jego głębi.

W sakramencie bierzmowania zostaliśmy umocnieni i napełnieni Duchem Świętym. Odtąd naszym życiowym zadaniem jest wzrastać w Nim i pozwalać, aby On wzrastał w nas. Pierwszym krokiem na drodze życia w Duchu jest niezasmucanie Go (por. Ef 4, 30), czyli usuwanie przeszkód, grzechu, pokonywanie egoizmu. Nie jest możliwe pokojowe współistnienie między Duchem Bożym i grzechem, między miłością i nienawiścią, między ogniem i lodem (W. Stinissen).

Jaka jest „moja teologia” Jezusa? Co zwykle myślę, gdy kapłan ukazuje Hostię podczas Eucharystii? Czy żyję świadomością sakramentu bierzmowania? Czy pozwalam Duchowi Świętemu działać w moim życiu?