Zazwyczaj w bardzo wczesnym dzieciństwie ochrzczeni zostaliśmy wszyscy w imię Ojca i Syna, i  Ducha Świętego, czyli w imię Trójcy Przenajświętszej^[1], ale po raz pierwszy nie wtedy zetknęliśmy się z przedziwną tajemnicą Trójcy Przenajświętszej, już bowiem jako stworzenia wyszliśmy ze świętych rąk Boga w Trójcy Przenajświętszej Jedynego. W chwili chrztu świętego ręce Trójcy Przenajświętszej dotknęły nas po raz drugi i obdarzyły życiem nadprzyrodzonym, czyli łaską uświęcającą i darem świętości, której jest ona ożywczym źródłem.

Klasztor starosądecki należy do najstarszych sanktuariów w Polsce. Piękna architektura i bogate dzieła sztuki, zawarte w jego wnętrzu, świadczą dobrze o ludziach z minionych wieków dbających o to miejsce. Od czasu śmierci jego fundatorki bł. Kingi, klasztor stał się miejscem pielgrzymek do jej grobu. Swoista skarbnica kultury narodowej doświadczana była w ciągu wieków licznymi dziejowymi zawieruchami: napady, wojny, rabunki, kasata klasztoru w 1782 roku.

Tak zbitych rąk, bicepsów… tutaj bito, bo to jest bardzo bolesne, tak zbitych goleni – wiemy, jaki jest ból, gdy się człowieka kopnie w piszczel – tak zbitych, czarnych nigdy nie widziałem w życiu… – mówił ks. Zdzisław Król o błogosławionym ks. Jerzym Popiełuszce. Sprawcy pobicia byli funkcjonariuszami wyspecjalizowanej esbeckiej komórki.

Nie można dzieciństwa, dojrzałości ani starości wyłączyć z koła życia i śmierci, które wyznacza losy każdej rodziny.
Wanda Krzemińska

Gorąco pragnę, aby zwierzchnicy religijni oraz nauczyciele muzułmańscy i chrześcijańscy przedstawiali nasze dwie wielkie społeczności religijne jako wspólnoty w pełnym szacunku dialogu, a nigdy jako wspólnoty w konflikcie.
bł. Jan Paweł II, Damaszek 2001