Jednym z elementów liturgii wielkopiątkowej w Kościele katolickim jest tak zwane odsłonięcie krzyża. Kapłan odsłania duży krzyż i klękając, śpiewa trzykrotnie: Oto drzewo Krzyża, na którym zawisło zbawienie świata. Pójdźmy, pokłońmy się!

W Środę Popielcową znów usłyszyszeliśmy «Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię». Tak rozpoczęlismy okres czterdziestu dni przygotowania do Wielkanocy. Przez pięć kolejnych niedziel będziemy rozważać ważne tematy biblijne: (Kuszenie Jezusa, Przemienienie Pańskie, Wezwanie do nawrócenia, Syn marnotrawny, Kobieta cudzołożna).

Codzienność przynosi nam wiele trudów, kłopotów i wyrzeczeń. Po co więc jeszcze specjalny czas w liturgicznym kalendarzu Kościoła, przeznaczony na post i umartwienie? Po co praktykować wyrzeczenie i więcej niż zwykle się modlić? Po co odprawiać rekolekcje i dzielić się swymi dobrami z innymi? Życie upływa nam i tak w klimacie zapracowania, szybkich zmian, do których dostosowujemy się z trudem, aby nadążyć za tzw. postępem.