25. Niedziela zwykła
Ewangelia: Łk 16, 1-13

Dziwimy się, dlaczego właściciel majątku pochwalił nieuczciwego rządcę, który go oszukał i popełnił nadużycia? Gdy zarządca dowiedział się, że nie będzie mógł kierować majątkiem swego pana, pytał siebie: Co ja pocznę? Mógł z pewnością zacząć uczciwe życie, ale to mu nie odpowiadało, a honor nie pozwalał żebrać.

W takiej sytuacji uciekł się do machinacji w księgowości – tu jego honor wcale mu nie przeszkadzał – postąpił tak, aby zdobyć sobie przyjaciół i zaskarbić sobie ich wdzięczność. Ów człowiek uzyskał pochwałę swego właściciela, ale nie była to pochwała za oszustwo, lecz za pomysłowość w znalezieniu wyjścia z trudnego położenia i za zapobiegliwość w sprawach tego świata.

Chrystus chce, aby synowie światłości byli równie gorliwi i obrotni w staraniu się o królestwo Boże i jego sprawiedliwość. Trzeba nam więcej energii i starań poświęcać sprawom duszy, bo jesteśmy w tym często opieszali, niedbali i niezaradni. Wielu wokół nas jest gorliwszych w złym niż my w dobrym! Czas płynie, a synowie tego świata uczą nas, jak go wykorzystywać. Rozporządzajmy umiejętnie czasem, pieniędzmi i wszystkim tym, czym nas Bóg obdarzył, abyśmy nie lękali się chwili, gdy usłyszymy słowa: Zdaj sprawę ze swego zarządu.

Czy wystarczająco troszczymy się o duszę, choćby tyle, co o ziemskie interesy, ogródek, firmę, wypoczynek i hobby?

Pieniądz wcale nie jest zły! Wszystko zależy od tego, czy my nim władamy, czy też on rządzi nami. On nie może być naszym panem, a my jego niewolnikami! Także poprzez niego mamy pozyskiwać sobie przyjaciół i sprawiać radość bliźnim. Pieniądz jest dobry, gdy służy nam i bliźnim. Cokolwiek zachowujesz tylko dla siebie, bez dzielenia z innymi, rodzi niesprawiedliwość. Wielkie znaczenie w każdej służbie ma wierność, w małej i w wielkiej sprawie, twojej i cudzej! Każdy, kto służy Jezusowi, ma być wierny. Pomyślmy, jak z darów ziemskich dobrze korzystać i jak podzielić się nimi, aby Pan nas pochwalił.