Ogólna na sierpień:

Aby rodzina ludzka potrafiła uszanować Boży plan wobec świata i coraz bardziej ceniła całe stworzenie jako dar Boży dla niej.

Niszczenie środowiska naturalnego przybrało takie rozmiary, że zagrożone jest przetrwanie życia na ziemi. Zanieczyszczenie powietrza, wody i gleby, zmniejszanie się warstwy ozonowej, efekt cieplarniany, wycinanie lasów Amazonii, które są płucami planety, ginące bezpowrotnie gatunki fauny i flory... - oto jak ludzie niszczą planetę, którą im powierzono, podcinając przez to przysłowiową gałąź, na której siedzą. Bo to my potrzebujemy przyrody, nie odwrotnie. Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za zachowanie naszej planety w dobrym stanie. Leży to w naszym interesie, bo innego świata nie mamy. Gdy człowiek zniszczy przyrodę, zginie. Zapowiadają to zmiany klimatyczne, które mogą uniemożliwiać produkcję żywności, a także wyczerpywanie się bogactw naturalnych.

Świat, w którym żyjemy, Stwórca powierzył nam, ludziom. Jak dotąd »franciszkański« szacunek dla natury i każdej formy życia nie był mocną stroną postawy chrześcijan. Tylko świadomi powagi sytuacji ludzie i organizacje ekologiczne przypominały o tym problemie. Ale sytuacja nagli. Musi ulec zmianie mentalność, styl życia i skala konsumpcji ludzi, którzy przyczyniają się do niszczenia dzieła stworzenia. Słowa Boga: "rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną" (Rdz 1, 28), jak dotąd pojmowano w sposób bezduszny. I ograbiano ziemię.

Przyszedł czas, aby człowiek świadomie i rozumnie zatroszczył się o to, co Bóg mu powierzył. Wierzący w Jezusa Chrystusa winien należeć do grona tych, którzy uważnie się wsłuchują w "jęk i wzdychanie stworzenia"(zob. Rz 8, 22). Już dłużej nie wolno przyglądać się biernie temu, co się dzieje.

Ojciec Święty przynagla do modlitwy o zmianę postaw. Św. Augustyn napisał: "Rób, co potrafisz, a wtedy Bóg cię wesprze i zrobisz także i to, czego nie potrafisz". 

Misyjna na sierpień:

Aby lepsze rozpoznanie roli charyzmatów w postępie duchowym i kulturowym przyczyniło się do tego, że Lud Boży odpowie na powszechne powołanie do świętości.

Wydłużająca się lista błogosławionych i kanonizowanych świadczy o tym, że apel II Soboru Watykańskiego, by każdy chrześcijanin dążył do świętości, nie pozostał bez echa. Ojcowie Soborowi przypomnieli, że każdy człowiek ochrzczony jest wezwany do doskonałości: świeccy, kapłani i osoby konsekrowane - każdy zgodnie z własnym charyzmatem i powołaniem. Cała czwarta część Konstytucji dogmatycznej o Kościele poświęcona jest powołaniu i misji wynikającej z sakramentów chrztu i bierzmowania. W Dekrecie o świeckich podkreślono, że owocność ich działań apostolskich zależy od żywotności ich więzi z Jezusem. Wielkie znaczenie mają także profesjonalizm i cnoty obywatelskie; posiadanie tych cech jest niezbędne wobec trudności, na jakie napotyka dziś Kościół. Temu zagadnieniu poświęcona była także Egzortacja apostolska Jana Pawła II o Chrześcijańskim Laikacie (1987). Podobne tematy są poruszane w dokumentach mówiących o formacji i życiu kapłanów i osób konsekrowanych. Każdy z nich zawiera wezwanie, by dbać o swój wzrost duchowy, by karmić się Eucharystią, by kierować się wskazaniami Jezusa zawartymi w Błogosławieństwach. Głównym motywem, jaki przewija się w tych pismach, jest potrzeba Nowej Ewangelizacji, czyli głoszenia Dobrej Nowiny w sposób zorganizowany, tak by móc wpłynąć na mentalność ogółu, na politykę i by móc zmienić na lepsze warunki życia ludzi.

Wszystko to znajduje wyraz w wezwaniu do modlitwy wstawienniczej, skierowanym przez Ojca Świętego do członków Apostolstwa Modlitwy. W ostatnim dziesięcioleciu sprawa ta pojawia się raz po raz - zarówno w intencjach ogólnych, jak i w misyjnych.

Świadomość tego, że tylko radośni i autentyczni wyznawcy Boga są dla świata solą i światłem, ma być głównym motywem zaangażowania misyjnego.