3. Niedziela Adwentu;
Ewangelia: J 1, 6-8. 19-28

Człowiek w swoim wymiarze duchowym stawia sobie pytania, które przekraczają codzienne potrzeby bytowe. Pyta zatem o cel swego życia, o sens tego, co robi i co go spotyka.

Może oczywiście pogrążyć się w zwykłych, prozaicznych sprawach czy też zagłuszać te pytania przez szukanie coraz to nowych rozrywek, ale całkiem nie jest w stanie od siebie i swej natury uciec. Wśród tych pytań pojawia się także pytanie o Boga, o Absolut. Mędrcy udający się do Betlejem za przewodem gwiazdy poszukiwali prawdy, poszukiwali Boga. Także Żydzi, którzy poznali już Boga Jedynego i doświadczyli z Jego strony opieki, oczekiwali na Mesjasza, Bożego wysłannika, który miał ich wyzwolić. Kapłani i lewici, którzy przybywają do Jana Chrzciciela z pytaniem: Kto ty jesteś?, wpisują się w tę linię poszukiwania Boga, przychodzącego do człowieka także poprzez swoich pośredników. Można pytać, aby poznać prawdę i nie przeoczyć znaków Bożej obecności, ale można też stawiać pytania pozorne, które są tylko „zasłoną dymną”, które mają uspokoić sumienie czy podważyć Boże działanie. Wielu faryzeuszy, uczonych w Piśmie w spotkaniach z Jezusem nie chciało Go słuchać, ale schwytać w pułapkę. Czy ja szukam obecności Boga w mym życiu i czy umiem słuchać Jego wysłanników?

Jan Chrzciciel, udzielając odpowiedzi pytającym, ukazuje swoją szczególną rolę w Bożym planie. Nie jest oczekiwanym Mesjaszem, ale – jak podkreśla – nie jest także ani Eliaszem, ani jednym z proroków. Jego rola polega na tym, że jest on poprzednikiem Mesjasza i ma Go jedynie wskazać. Jest to rola świadka, rola herolda zapowiadającego przybycie Pana. Jan wymyka się prostym podziałom, klasyfikacjom. Jego rola jest jedyna w swoim rodzaju. On wie, kim jest, i nie usiłuje ukazywać się innym, ani podszywać pod samego Mesjasza. Nie zatrzymuje także na sobie uwagi. Jakim świadkiem Boga ja jestem? Czy pomagam innym w poszukiwaniu Boga i w jaki sposób?